«Δεν πληρώνω δεν πληρώνω τίποτα..» στο Θέατρο ΑΛΦΑ - Στέφανος Ληναίος - Έλλη Φωτίου

 Στη Δεύτερη Σκηνή του Θεάτρου ΑΛΦΑ, ο Στέφανος Ληναίος,η Έλλη Φωτίου, ο Τρύφων Παπουτσής,ο Θοδωρής Προκοπίου,η Μαρία Βλάχου, ο Θανάσης Μπριάνας,θα ερμηνεύουν κάθε Δευτέρα και Τρίτη, την επίκαιρη,περισσότερο από κάθε άλλη φορά,κοινωνική σάτιρα του Νομπελίστα Ντάριο Φο «Δεν πληρώνω..δεν πληρώνω», που ως γνωστόν την παρουσίασαν σε χίλιες διακόσιες παραστάσεις, στην Αθήνα και σε ολόκληρη την Ελλάδα, το 1979-81,το 1991 και το 2000.-

Το έργο γράφτηκε το 1975 και παίχτηκε το 1977 στο Μιλάνο από τη θεατρική ομάδα του Ντάριο Φο και της Φράνκα Ράμε με τίτλο «NON CI PAGA… NON CI PAGA…», εμπνευσμένο από την απελπισία του καταναλωτικού κοινού μπροστά στις παράλογες αυξήσεις της αγοράς. Μόλις πρωτοπαίχτηκε στο Μιλάνο, κάποιοι «εύθικτοι» έμποροι, πήγανε το Ντάριο Φο στα δικαστήρια κατηγορώντας τον ότι ξεσήκωνε σε ανταρσία τους πελάτες τους. Είναι ιστορική η αγόρευση του Ιταλού Εισαγγελέα : «Προτείνω ισόβια κάθειρξη για το συγγραφέα και την ίδια ποινή προτείνω και για τον αρχαίο Έλληνα Αριστοφάνη» !!!
 

Σήμερα ξαναπαρουσιάζεται με τη νέα διασκευή του συγγραφέα και είναι περισσότερο επίκαιρο από κάθε άλλη φορά. Κι όπως λέει κι ο ίδιος: «Μ’ αυτό το έργο θέλουμε να διηγηθούμε την ιστορία δυο οικογενειών, εργατικών ανθρώπων, που αγωνίζονται με μοναδικό τους όπλο την «ανυπακοή» τους, ως Πολίτες, κόντρα στην παράλογη, σημερινή, κοινωνία..»

Η παράσταση, αφιερώνεται σ’αυτή τη νέα στάση ζωής που προκαλεί, σήμερα, σε μεγάλες ομάδες συμπολιτών μας, η οικονομική και η ηθική κρίση που μαυρίζει τη ζωή μας τα τελευταία χρόνια. Και εκδηλώνεται με ένα δυνατό, αυθόρμητο Κίνημα, με τίτλο:«Δεν πληρώνω…δεν πληρώνω..»


Η σύγχρονη απόδοση και σκηνοθεσία είναι του Στέφανου Ληναίου   
σκηνικά του Μάριου Ζαφείρη.


Τους ρόλους ερμηνεύουν ο Στέφανος Ληναίος, η Έλλη Φωτίου, ο Τρύφων Παπουτσής, ο Θοδωρής Προκοπίου, η Μαρία Βλάχου, ο Θανάσης Μπριάνας.


Παραστάσεις : Κάθε Δευτέρα στις 8 μ.μ.
Κάθε Τρίτη στις 9.15 μ.μ. .
Εισ.: Γενική είσοδος για δύο άτομα: κάθε Δευτ. € 15 & κάθε Τρ. € 20


 Θέατρο ΑΛΦΑ Πατησίων 37 - Στουρνάρη 51 Αθήνα  10432
ΤΗΛ. Ταμείο: 210 5238742, Πρωί: 10-1, απογ.:5-10.
e-mail, (Ηλεκτρον ταχυδρομείο): stefan28@otenet.gr

Μάθε πριν πας

Μιλάει για:  Καταναλωτισμό, σύγχρονη οικονομία, κρίση, εξουσία, αυτοδυναμία πολιτών.
Φράση - Κλειδί:  « Δεν πληρώνω… Δεν πληρώνω…»

Το story:  Οι γυναίκες στο Μιλάνο αποφασίζουν να μην πληρώνουν τις αυξημένες τιμές των προϊόντων και εξακολουθούν από μόνες τους να πληρώνουν σύμφωνα με τις παλιές τιμές. Επεμβαίνει η Αστυνομία και η ιστορία εξελίσσεται σε χάος. Οι γυναίκες αρνούνται εντελώς να πληρώσουν και αρπάζουν πακέτα με τρόφιμα, κονσέρβες κι ό,τι άλλο βρίσκουν. Άλλες πάλι φτάνουν σε σημείο να τα κρύβουν κάτω από το φόρεμά τους παριστάνοντας τις έγκυες. Αρχίζει ένας κύκλος απίθανων παρεξηγήσεων και ιλαροτραγικών επεισοδίων με αποτέλεσμα να ξεσηκωθούν και οι άντρες στο Μιλάνο ζητώντας χαμηλότερες τιμές. Και τελικά το πετυχαίνουν.


Βιογραφία του έργου:  Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Στέφανος Ληναίος  διηγείται ο ίδιος την ιστορία του έργου την οποία γνωρίζει πολύ καλά λόγω της προσωπικής του γνωριμίας με τον συγγραφέα του, Ντάριο Φο. Το έργο γράφτηκε το 1975 και παίχτηκε το 1977 στο Μιλάνο από τη θεατρική ομάδα του Ντάριο Φο και της Φράνκα Ράμε με τίτλο «NON CI PAGA… NON CI PAGA…», εμπνευσμένο από την απελπισία του καταναλωτικού κοινού μπροστά στις παράλογες αυξήσεις της αγοράς.

ο Ντάριο Φο βραβευμένος με Νόμπελ λογοτεχνίας to 1997

Μόλις πρωτοπαίχτηκε στο Μιλάνο, κάποιοι «εύθικτοι» έμποροι, πήγανε το Ντάριο Φο στα δικαστήρια κατηγορώντας τον ότι ξεσήκωνε σε ανταρσία τους πελάτες τους. «Είναι ιστορική η αγόρευση του Ιταλού Εισαγγελέα. «Προτείνω ισόβια κάθειρξη για το συγγραφέα και την ίδια ποινή προτείνω και για τον αρχαίο Έλληνα Αριστοφάνη» !!!   λέει ο Στέφανος Ληναίος. «Εμείς το πρωτοπαρουσιάσαμε στην Αθήνα στο θέατρο ΑΛΦΑ με τον τίτλο “ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ… ΔΕΝ ΠΗΡΩΝΩ…” τον Οκτώβρη του 1979 μέχρι το Μάη του 1981 και δύο καλοκαίρια περιοδεύαμε σε όλη την Ελλάδα.

Το ξαναπαρουσιάσαμε το 1986, το 1991 και το 2000 με την εκσυγχρονισμένη διασκευή του συγγραφέα όταν συναντηθήκαμε στους Δελφούς, στην τιμητική εκδήλωση που του έγινε για το βραβείο Νόμπελ που πήρε το 1997. Έχει παιχτεί και παίζεται συνέχεια από πολλούς θιάσους σε όλη την Ελλάδα. Έχει μαγνητοσκοπηθεί από την ΕΡΤ στο θέατρο της Δευτέρας το 1991 αλλά έχει προβληθεί μόνο μια φορά. Τώρα το παρουσιάζουμε με την πρόσφατη διασκευή του Ντάριο Φο και με το νέο τίτλο « SOTTO PAGA…NON SI PAGA…», «Δεν πληρώνω… δεν πληρώνω τίποτα...».


Παρασκήνιο:  «Είναι πολλές οι ιστορίες που θα μπορούσαμε να διηγηθούμε από τα παρασκήνια και την πλατεία στις 1400 παραστάσεις που έχουμε δώσει στο Θέατρο ΑΛΦΑ και σε περιοδεία σ’ όλη την Ελλάδα» σχολιάζει ο Στέφανος Ληναίος. «Στις πρόβες, όπως μας συμβούλεψε ο ίδιος ο Ντάριο Φο, αφήσαμε τη φαντασία των ηθοποιών να κάνει πολλές προσθήκες και κρατήσαμε αυτές που όχι μόνο φυσικά δεν αλλοιώνουν το μήνυμα του συγγραφέα αλλά το κάνουν άμεσα προσιτό στον Έλληνα θεατή.

Και έχουμε πολλά να διηγηθούμε και για τη συμμετοχή των θεατών. Σε μια από τις πρώτες παραστάσεις μας ένας θεατής (βουλευτής μάλιστα..), σηκώθηκε από τη θέση του στην πρώτη σειρά και μου είπε: “Τα κλεμμένα κάτω από το κρεβάτι τα βάλανε...”. Μια ετοιμόγεννη από τα πολλά γέλια παραλίγο να γεννήσει στο θέατρο. Και μια αρνητική κριτική του 1980 αλλά πολύ “κολακευτική” για μας: “Ευτυχώς οι μόνοι που εκτιμούν τον Ντάριο Φο στην Ελλάδα είναι ο κ. Ληναίος και η κ. Φωτίου”. Όταν ο Ντάριο Φο πήρε το Βραβείο Νόμπελ το 1997 ο κ. Κριτικός βέβαια εξαφανίστηκε».

Άποψη Σκηνοθέτη / Ηθοποιού:  Στέφανος Ληναίος. «Είχαμε την τύχη να πρωτογνωρίσουμε τοn Ντάριο Φο και τη Φράνκα Ράμε το 1977 στην Αθήνα σε μια εκπληκτική επίδειξη αυτοσχεδιασμού τους. Και από τότε έχουμε συναντηθεί πολλές φορές. Αυτό μας βοήθησε να αποδώσουμε τα έργα τους όπως ακριβώς θα ήθελαν και εκείνοι: απλά και φυσικά, χωρίς καμιά φαρσική υπερβολή, ακριβώς όπως διδαχτήκαμε και πιστεύαμε και εμείς. Και χαρήκαμε πολύ όταν σε δυο συνεντεύξεις του σε μια γαλλική εφημερίδα και σε ένα ελληνικό περιοδικό, ο Ντάριο Φο μάς τίμησε με την καλή κριτική του. Και μας συγκίνησε όταν στους Δελφούς μας κάλεσε να παίξουμε μαζί του μια σκηνή από το έργο του. Όλες τις εντυπώσεις μου από αυτές τις σπάνιες επαφές μαζί του έχω αποτυπώσει σε ένα μεγάλο κεφάλαιο του βιβλίου μου “Η ΑΛΥΣΙΔΑ” που κυκλοφόρησε το 2003 από τις εκδόσεις Προσκήνιο».

video απο την παράσταση

ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ « ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ..ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ..»
==============================

Έκλεισαν τριάντα χρόνια από το 1979-1981 που πρωτοπαρουσιάσαμε στο Θέατρο ΑΛΦΑ και σε όλη την Ελλάδα,αυτό το έργο του Ντάριο Φο. Από την πρώτη στιγμή καταλάβαμε ότι θα είναι μια σάτιρα,πάντα επίκαιρη,δυστυχώς.

Το διαπιστώσαμε όταν το παρουσιάσαμε και πάλι στο Θέατρο ΑΛΦΑ το 1986. Και όταν ο Ντάριο Φο πήρε το βραβείο Νόμπελ, το 1997, το ξαναπαρουσιάσαμε,για να τον τιμήσουμε, το 2000, διασκευασμένο αυτή τη φορά και προσαρμοσμένο στις μεγάλες,παγκόσμιες, οικονομικές και πολιτικές αλλαγές που είχαν ήδη προκύψει στο τέλος του Εικοστούο Αιώνα μας.

Ποτέ όμως δεν πιστεύαμε ότι σήμερα, έπειτα από τριάντα χρόνια,αυτή η κοινωνική σάτιρα θα ήταν τόσο επικαιρη, περισσότερο από κάθε άλλη φορά...

Και την ξαναπαρουσιάζουμε τώρα για τρεις λόγους.

Επειδή είναι ένα διαχρονικό,σπουδαίο έργο που θα έπρεπε να υπάρχει πάντα στο ρεπερτόριο ενός θεάτρου που θέλει να προβληματίζει κάθε γενιά.
Επειδή μας έστειλλε το έργο του ο Ντάριο Φο. Προσαρμοσμένο, από τον ίδιο, στις νέες,παγκόσμιες,σημερινές πολιτικοοικονομικές συνθήκες..
Και επειδή μας το ζήτησαν και το ζητούν επιμόνως,κάθε χρόνο, πολλοί, παλιοί και νέοι θεατές.

Δημιουργήθηκε μάλιστα πρόσφατα, με επίσημη διακήρυξη και μια μεγάλη,πανελλήνια, οργανωμένη κίνηση με τη χαρακτηριστική επωνυμία: « Κίνηση Ελλήνων Πολιτών διεκδίκησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ..ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ..»

Ξανά μαζί λοιπόν.Μεγαλωμένοι όλοι μας κατά 30 χρόνια.Εκτός από το έργο του Ντάριο Φο.. Που δείχνει σαν να μη μεγάλωσε ούτε μια μέρα.
Σαν να γεννήθηκε σήμερα, σαν να γράφτηκε τώρα.Για να είναι όπως είταν πάντα. Δίπλα στους παλαιούς και νέους,προβληματισμένους Θεατές-Πολίτες. .Οχι μόνο για να γελάσουμε και να εκτονωθούμε αλλά, ταυτόχρονα, να προβληματιστούμε και να αισιοδοξήσουμε..

Και όπως λέει κρυφογελώντας κι ο ίδιος ο Ντάριο Φο, στο έργο του: Αιώνες τώρα αυτά τραβάει η ανθρωπότητα. Και από μας, αποκλειστικά, εξαρτάται, με τη σιωπή μας ή την ανυπακοή μας,να συντηρήσουμε ή να αλλάξουμε την παράλογη κοινωνία μας και τα σάπια προιόντα της..

Κι όπως λέμε εμείς: Να αποφασίσουμε,κάποτε,ποιοι θέλουμε να είμαστε, εμείς & τα παιδιά μας..Υπεύθυνοι Πολίτες ή βολεμένοι Υπάλληλοι;;

Ώσπου να πάψει,επιτέλους,να είναι επίκαιρο το έργο του Ντάριο Φο..

Στέφανος Ληναίος – Έλλη Φωτίου  8.9.10

 ==============================

Εργογραφία  του ΝΤΑΡΙΟ ΦΟ

• Δάχτυλο στο μάτι (Il dito nell'occhio, 1953)
• Οι Αρχάγγελοι δεν Παίζουν Φλίπερ (Gli arcangeli non giocano a flipper, 1959)
• Είχε δυο Πιστόλια (με Άσπρα και Μαύρα Μάτια) (Aveva due pistole dagli occhi bianchi e neri, 1960)
• Αυτός που Κλέβει ένα Πόδι Έχει Τύχη στην Αγάπη (Chi ruba un piede è fortunato in amore, 1961)
• Μίστερο Μπούφο (Mistero Buffo, 1969)
• Ο Εργάτης Ξέρει 300 Λέξεις το Αφεντικό 1000, Γι' αυτό Είναι Αφεντικό (L'operaio conosce 300 parole il padrone 1000 per queato lui e il padrone, 1969)
• Ο Τυχαίος Θάνατος ενός Αναρχικού (Morte accidentale di un anarchico, 1970)
• Φενταγίν (Fedayin, 1971)
• Δεν Πληρώνω! Δεν Πληρώνω! (Non si paga, non si paga!, 1974)
• Η Μαριχουάνα της Μαμάς Είναι πιο Γλυκιά (La marijuana della mamma è la piu bella, 1976)
• Όλο Σπίτι, Κρεβάτι κι Εκκλησία (Tutti casa letto e chiesa, 1977)
• Η Ιστορία μιας Τίγρης κι Άλλες Ιστορίες (Storia della tigre et altre storie, 1978)
• Η Όπερα του Ζητιάνου, (L'opera dello sghignazzo, 1981)
• Μια Μάνα (Una madre, 1982)
• Το Ανοιχτό Ζευγάρι (Coppio aperta, 1983)
• Ελισάβετ: Γυναίκα Κατά Λάθος (Quasi per caso una donna: Elisabetta, 1984)
• Το Ημερολόγιο της Εύας (Diario di Eva, 1984)
• Ένας Ήταν Γυμνός κι ο Άλλος Φόραγε Φράκο (L´uomo nudo e l´uomo in frak, 1985)
• Ο Πάπας και η Μάγισσα (Il papa e la strega, 1989)
• Ο Ανώμαλος Δικέφαλος (L'anomalo Bicefalo, 2003)

Βιογραφία ΝΤΑΡΙΟ ΦΟ