ταρταρικού οξέως, ενός βασικού συστατικού του κρασιού. Αυτό αποδεικνύει ότι τα ηλικίας 5500 χρόνων δοχεία χρησιμοποιούνταν για το κρασί.
Αυτό σημαίνει ότι οι Κύπριοι παρήγαγαν κρασί πολύ πριν τους Αρχαίους Έλληνες, ίσως και κατά 1500 χρόνια νωρίτερα.
Εκεί που η ιστορία χάνεται μέσα στη μυθολογία, συναντούμε το Βάκχο και τους φίλους του να απολαμβάνουν κυπριακό κρασί και τους λάτρεις της θεάς Αφροδίτης να γιορτάζουν με κυπριακό «νάμα» που λέγεται ότι είναι το πιο παλιό γνωστό κρασί. Ο Όμηρος στα έπη του επαινεί τα κυπριακά κρασιά ενώ σε πολλά αρχαία ελληνικά συγγράμματα η Κύπρος αναφέρεται ως «εύοινος». Ο Σαίξπηρ μας πληροφορεί ότι ο Μάρκος Αντώνιος παραχώρησε το νησί της Κύπρο στη βασίλισσα της Αιγύπτου Κλεοπάτρα με τα λόγια «η γλυκύτητα σου αγάπη μου είναι ισάξια με το κυπριακό νάμα». Δώδεκα αιώνες μετά, ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος αναχωρούσε από την Κύπρο λέγοντας: «Πρέπει να επιστρέψω στην Κύπρο μόνο και μόνο για να ξαναγευτώ το κρασί της».
Σήμερα, αιώνες μετά, οι Κύπριοι πιστοί στην παράδοση παράγουν περισσότερο κρασί κατ’ άτομο από οποιαδήποτε άλλη χώρα στον κόσμο. Κατά παράδοξο τρόπο, βέβαια, οι Κύπριοι καταναλώνουν και το λιγότερο κρασί από τις χώρες της Ευρώπης. Αυτό σημαίνει ότι η οινική βιομηχανία του νησιού στηρίζεται κυρίως στην ξένη ζήτηση.
Παραδοσιακά, η Κύπρος παράγει δύο ποικιλίες σταφυλιών, το «μαύρο» ή κόκκινο, που είναι και μοναδικό στην Κύπρο, και το «ξυνιστέρι» ή άσπρο. Και οι δύο αυτές ποικιλίες παράγουν κρασιά με δυνατή γεύση. Τις τελευταίες δεκαετίες οι Κύπριοι οινοπαραγωγοί έχουν πειραματιστεί με νέες ποικιλίες σταφυλιών αλλά πολύ λίγες έχουν αποδειχθεί κατάλληλες για τις ντόπιες κλιματολογικές συνθήκες. Οι ποικιλίες αυτές χρησιμοποιούνται κυρίως για μείξη με το μαύρο ή το ξυνιστέρι ή για την παραγωγή μικρών ποσοτήτων ελαφρύτερων κρασιών, πιο κατάλληλων για την ευρωπαϊκή αγορά.
Το πλέον φημισμένο από τα κυπριακά κρασιά είναι το γλυκό κρασί «κομανδαρία» (ή «κουμανταρία»). Παράγεται στο νησί εδώ και αιώνες. Το 1191, ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος κατέκτησε το νησί καθοδόν προς τους Αγίους Τόπους στο πλαίσιο της τρίτης Σταυροφορίας. Στη συνέχεια μεταβίβασε το νησί σε Τάγμα Ιπποτών, τους Ναίτες, οι οποίοι με την σειρά τους το πούλησαν το 1192 στον Γκύ ντε Λουζινιάν, πρώην βασιλιά της Ιερουσαλήμ. Οι Ιππότες κράτησαν δικές τους κάποιες περιοχές του νησιού και τις ονόμασαν «Κομαντερίες» (Commanderies). Το κρασί που εξήγαγαν οι Ιππότες έγινε γνωστό με το όνομα «κομανδαρία», ώστε να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα κρασιά λόγω της εξαιρετικής ποιότητάς του. Ο βασιλιάς της Γαλλίας Φίλιππος - Αύγουστος το ονόμασε «Απόστολο των κρασιών» το 13ο αιώνα. Η κομανδαρία παρασκευαζόταν ανέκαθεν με μια συγκεκριμένη μέθοδο η οποία χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα. Η περιοχή όπου παράγεται η κομανδαρία βρίσκεται στις νότιες πλαγιές της οροσειράς του Τροόδους σε υψόμετρο 400 με 800 μέτρων. Όλα τα στάδια παραγωγής συμπληρώνονται στην περιοχή αυτή από τα 14 χωριά που κατά την παράδοση έχουν το δικαίωμα να παράγουν το φημισμένο αυτό κρασί με το ξεχωριστό κόκκινο χρώμα και τη βελούδινη γεύση.
Τα τελευταία χρόνια, η κυπριακή κυβέρνηση ενθάρρυνε μικρές επιχειρήσεις να εγκαταστήσουν τοπικά εργοστάσια παραγωγής κρασιού, γεγονός που δημιούργησε ευκαιρίες εργοδότησης και έφερε εισόδημα σε χωριά όπως ο Άγιος Αμβρόσιος, το Κοιλάνι, οι Πλάτρες, το Μονάγρι, το Άρσος, ο Κάθηκας, το Βουνί – Παναγιά και άλλα. Υπάρχουν περίπου 20 τέτοιες μονάδες, και μαζί με τις μεγάλες οινοβιομηχανίες του τόπου - ΚΕΟ, ΕΤΚΟ, ΣΟΔΑΠ και ΛΟΕΛ - παράγουν μια τεράστια ποικιλία κυπριακών κρασιών.
Η μεγαλύτερη αγορά για τα κυπριακά κρασιά είναι η Ευρώπη. Το 2004 η Γερμανία αγόρασε 1,000.000 λίτρα κυπριακού κρασιού. Άλλες χώρες – αγορές των κυπριακών κρασιών είναι η Μ. Βρετανία, η Γαλλία και η Ρωσία.
Πηγή : Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου