Η επιλογή είναι μεταξύ αξιοπρέπειας και διασυρμού

Τι περιμένει η ηγεσία του ΔΗΚΟ και βρίσκει αφορμές παράτασης της παραμονής στην Κυβέρνηση; Τι αναμένει να ακούσει ο Μάριος Καρογιάν από τον Πρόεδρο Χριστόφια, ώστε να διατηρήσει το ΔΗΚΟ σε μιαν απομονωμένη ετερόκλητη συμμαχία, στην οποία το Δημοκρατικό Κόμμα πληρώνει με κόστος τη σύμπραξή του;
Αναμένει ο Μάριος Καρογιάν πως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα του ανακοινώσει πως αποφάσισε απόσυρση των προτάσεών του περί εποίκων, εκ περιτροπής προεδρίας και σταθμισμένης ψήφου; Αναμένει πως θα του ανακοινώσει αναπροσαρμογή στρατηγικής; Αναμένει να του δηλώσει πως θα εγκαταλείψει τη φιλοσοφία του ότι ο Ταλάτ και οι Τουρκοκύπριοι μπορεί να αποτελέσουν τροχοπέδη στα σχέδια της Τουρκίας; Αναμένει να του πει ότι θα εγκαταλείψει τη συμφωνία της 23ης Μαΐου και θα επανέλθει στη συμφωνία της 8ης Ιουλίου;
Δεν νομίζουμε ότι ο Μάριος Καρογιάν είναι τόσο αφελής που να πιστεύει ότι ο Πρόεδρος Χριστόφιας θα εγκαταλείψει όσα προκαλούν την αντίθεση του ΔΗΚΟ και πως θα ευθυγραμμιστεί με τη φιλοσοφία του.
Συνεπώς, προς τι η αναμονή; Σε ένδειξη αβροφροσύνης προς την ενέργεια του Προέδρου να του τηλεφωνήσει και να ζητήσει συνάντηση, σε μιαν απεγνωσμένη προσπάθεια να ανακόψει έξοδο και του δεύτερου εταίρου από την Κυβέρνηση; Αλλά εδώ και δύο χρόνια ο Πρόεδρος Χριστόφιας δεν έκαμε τίποτε άλλο παρά να αγνοεί, κατά τρόπο προσβλητικό για το ΔΗΚΟ, όλες τις εισηγήσεις του και όλες τις προτάσεις του. Τι μεσολάβησε τώρα που να δημιουργεί ελπίδα αλλαγής νοοτροπίας και πολιτικής;
Εδώ τα πράγματα είναι πολύ καθαρά. Το ΔΗΚΟ διαφωνεί σε όλα με τον Πρόεδρο Χριστόφια και το ΑΚΕΛ, και συμφωνεί σε όλα με την ΕΔΕΚ. Και ο δρόμος της αξιοπρέπειας και η αποτίναξη του στίγματος ότι το ΔΗΚΟ είναι κόμμα ρουσφετιού, επιβάλλει, χωρίς χρονοτριβή, έξοδο από το κυβερνητικό σχήμα και σύμπηξη συμμαχίας με όμορες δυνάμεις, οι οποίες έχουν την ίδια φιλοσοφία με το ΔΗΚΟ.
Ο Πρόεδρος του ΔΗΚΟ καλείται, αμέσως και χωρίς άλλη καθυστέρηση, να καταθέσει εισήγηση στα συλλογικά όργανα του κόμματος για αποχώρηση από την Κυβέρνηση. Ας στήσει ακόμα και κάλπες για το σύνολο των μελών του κόμματος, για να αποφανθούν τι θέλουν. Αυτό μόνο αποτελεί καθαρή λύση. Το παρατράβηγμα στη λήψη απόφασης, τα ναι...μεν...αλλά, τα μεσοβέζικα "διαφωνούμε με τον Πρόεδρο, αλλά... τον στηρίζουμε", το μόνο που επιτυγχάνουν είναι να αφαιρέσουν από την όποια αξιοπιστία απέμεινε στο κόμμα.
Η ηγεσία του ΔΗΚΟ μπορεί να έχει μεγάλη υπομονή και να παίζει με το "μένω-φεύγω", αλλά ο κόσμος του κόμματος δεν έχει άλλα αποθέματα αναμονής. Δεν θα περιμένει για πολύ την ηγεσία να επιλέξει μεταξύ αξιοπρέπειας και διασυρμού...