Στα 21 της χρόνια προφυλακίστηκε για εμπλοκή σε υπόθεση ναρκωτικών. Θυμάται την ημέρα που την προφυλάκισαν και τη μετέφεραν στον Κορυδαλλό: «Κοιτούσα έξω από το παράθυρο της κλούβας, παρατηρούσα το δέντρα, τους περαστικούς, τα κτίρια και σκεφτόμουν τους λόγους που με οδήγησαν στη θέση που βρέθηκα. Επρεπε να βρω έναν λόγο για να φταίω, αλλιώς δεν θα τα έβγαζα πέρα στη φυλακή. Εμπιστεύτηκα έναν άνθρωπο τον οποίο δεν γνώριζα καλά. Ημουν επιπόλαιη».
Από την πρώτη μέρα στη φυλακή έψαχνε τρόπους για να «δραπετεύει» από το κελί της. «Αρχισα να δουλεύω και να παρακολουθώ οποιαδήποτε δραστηριότητα γινόταν. Αυτό μου έδινε δύναμη για να μπορώ να αντέξω κυρίως την αβεβαιότητα που κυριαρχούσε στη ζωή μου. Δεν ήξερα πόσο θα έμενα. Ημουν ενάμιση χρόνο προφυλακισμένη και στην πρώτη δίκη καταδικάστηκα σε οκτώ χρόνια».
Την πρώτη μέρα που βρέθηκε στον Κορυδαλλό πήγε στη βιβλιοθήκη της φυλακής και έψαχνε στα βιβλία του Ποινικού Κώδικα για αντίστοιχες υποθέσεις με τη δική της. Ισως εκεί να βρίσκεται και η αιτία των νομικών σπουδών που θέλησε να κάνει. Στην ίδια φυλακή βρέθηκαν και η ...
...μητέρα της με τη μικρή αδελφή της. Την πείθει να παρακολουθήσει τα Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας του Κορυδαλλού.
«Πήγαινα στις σχολικές γιορτές κι εκεί γνώρισα τον διευθυντή του σχολείου τον κ. Γιώργο Ζουγανέλη. Του ζήτησα να μας βοηθήσει, να βρούμε έναν τρόπο να μπορούμε μαζί με άλλα κορίτσια που ενδιαφέρονται να συνεχίσουμε το σχολείο. Τα συγκεκριμένα προγράμματα είχαν μόνο τάξεις Γυμνασίου».
Ο κ. Ζουγανέλης με την κ. Αννα Μουτάφη βρίσκουν τρόπο- εν είδει ενισχυτικής διδασκαλίας-, η Μαρίνα μαζί με τις άλλες συγκρατούμενές της να συνεχίσουν το Λύκειο στη φυλακή. «Πήγαινα με τις χειροπέδες στις εξετάσεις της Α΄ Λυκείου και της Β΄. Ημουν αποφασισμένη να το παλέψω». Οι γυναικείες φυλακές μεταφέρονται στο Ελαιώνα Θήβας κι εκεί η Μαρίνα φοιτεί στη Β΄ Λυκείου. Συμπαράσταση στην προσπάθειά της βρίσκει στο πρόσωπο του διευθυντή του σχολείου τον κ. Κλήμη Πυρουνάκη.
«Χρωστάω πολλά στους ανθρώπους- με στήριξαν για να καταφέρω να ξεφύγω από αυτόν τον εφιάλτη. Οταν αποφυλακίστηκα εκείνος μίλησε με τους ανθρώπους της πόλης για να μπορέσω να ενταχθώ πάλι στην κοινωνία. Οταν έγινε το Εφετείο και ο δικηγόρος μου Αλέξης Λάμαρης απέδειξε την αθωότητά μου, ήμουν ήδη ελεύθερη αφού είχα εκτίσει τα 2/5 της ποινής μου».
Οι καλές συστάσεις και η συμπαράσταση της κοινωνίας της Θήβας τη βοήθησαν να συνεχίσει το σχολείο και να φοιτήσει στη Γ΄ Λυκείου. «Τον πρώτο καιρό εργαζόμουν στη Δημοτική Επιχείρηση της Θήβας. Οταν γράφτηκα στη Γ΄ Λυκείου δεν μπορούσα να δουλεύω τα πρωινά... τα απογεύματα πήγαινα φροντιστήριο. Με τη βοήθεια της κ. Βάσως Τσόνογλου πήγα στο φροντιστήριο. Καθημερινά η Τράπεζα Αγάπης μου παρείχε φαγητό, η Εκκλησία με βοήθησε με το ενοίκιο, ενώ τα Σαββατοκύριακα βοηθούσα σε ένα φωτογραφείο».
Παρά το δύσκολο πρόγραμμα η Μαρίνα κατάφερε να συγκεντρώσει 18.500 μόρια, τα οποία της ανοίγουν την πόρτα της Νομικής. «Αν καταφέρω και γίνω τελικά αυτό που ονειρεύομαι, θα δώσω όλες τις δυνάμεις μου για τη στήριξη των ανθρώπων που βρέθηκαν στη δική μου θέση».
Η Μαρίνα αναγνωρίζει και μια πλευρά της τύχης που της χαμογέλασε.
«Κατάφερα να ξεφύγω γιατί ήμουν η Μαρίνα που απέκτησε μια μόρφωση, που είχα αυτή την εμφάνιση και την ευγένεια.
Θα είχα την ίδια συνέχεια αν αποφυλακιζόμουν και στο πρόσωπό μου είχα σημάδια από την κακή ζωή και τα δόντια μου μαύρα από τη χρήση των ναρκωτικών;
"Θα με εμπιστεύονταν αυτοί οι άνθρωποι να με βοηθήσουν;
Τελικά θα τα κατάφερνα χωρίς αυτούς;".
ΠΗΓΗ : ta nea
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου