Μια συγκινητική ιστορία για τη μεγάλη κυρία του Eλληνικού τραγουδιού... Ένας μονόλογος γεμάτος μεγάλα τραγούδια, τραγούδια που γράφτηκαν …με ψυχή από μια γυναίκα που έζησε με πάθος τη ζωή...
Η ανάγκη για την παράσταση βγήκε μέσα από την επιθυμία για ένα ταξίδι στη μνήμη μιας εποχής και σαν καταβολή ελάχιστου φόρου τιμής στην πρώτη μεγάλη Ελληνίδα στιχουργό, την Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου.
Το βιβλίο της Ρέας Μανέλη «Η γιαγιά μου η Ευτυχία» (εκδόσεις Άγκυρα), με τη δύναμη και την αμεσότητα της προσωπικής μαρτυρίας προσέφερε το υλικό της θεατρικής αφήγησης. Μιας αφήγησης αποσπασματικής και ακροβατικής, ανάλογης της προσωπικότητας που βιογραφείται.
Η Ευτυχία (Νένα Μεντή) μονολογεί συνομιλώντας με τα επτά πρόσωπα που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη ζωή και το έργο της στιχουργού: τη
Μαρίκα Κοτοπούλη, το Γιώργο τον άντρα της, τη Μαίρη την κόρη της, τον Τσιτσάνη, το Χιώτη, τη Ρέα την εγγονή της και τη Μαριόγκα τη μητέρα της.
Μέσα από την πολυτάραχη ζωή της Παπαγιαννοπούλου ξεδιπλώνεται όλη η νεότερη ιστορία της Ελλάδας, αλλά και η σύγχρονη ιστορία του λαϊκού μας τραγουδιού. Η ιστορία της Ευτυχίας συναντά την εθνική τραγωδία μιας χαμένης πατρίδας, της Μικράς Ασίας, περνά από την εποχή των μπουλουκιών και της Αθηναϊκής επιθεώρησης για να φτάσει ως τα καταγώγια του ρεμπέτικου και την άνθιση του έντεχνου λαϊκού τραγουδιού.
Η παράσταση στο Θέατρο Βασιλάκου, αναπαριστά στιγμιότυπα, σχέσεις και καταστάσεις σαν ένα αφηγηματικό παζλ, που σκοπό έχει να αναδείξει τη βιωματική λαϊκή ποίηση και την πολυδιάστατη μοναδική προσωπικότητα, της πρωτοπόρας για την εποχή της, δημιουργού.
Η Ευτυχία έγινε η φωνή της ψυχής ενός ολόκληρου λαού και με τον στίχο της εκφράζει τους καημούς και τις ελπίδες του. Χθες, σήμερα, αύριο.
Η Ευτυχία, σαν ένας άλλος Ζορμπάς, μυρίζει Ελλάδα και μας οδηγεί γραμμή στις ρίζες, σε ότι αυθεντικό έμεινε από αυτό που λέμε γνήσια ελληνική ψυχή και λεβεντιά.
Το έργο παρουσιάστηκε για δυο χρόνια στην Αθήνα με μεγάλη καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία. Συγκέντρωσε διθυραμβικές κριτικές από όλα σχεδόν τα ΜΜΕ και τιμήθηκε με 4 βραβεία «κοινού» του Αθηνοράματος: 1ο Βραβείο καλύτερης παράστασης, 1ο Βραβείο Σκηνοθεσίας, 1ο Βραβείο γυναικείου ρόλου
3ο Βραβείο Φωτισμών
Κείμενο - Σκηνοθεσία: Πέτρος Ζούλιας
Σκηνικά κοστούμια: Αναστασία Αρσένη
Φωτισμοί: Ανδρέας Μπέλλης
Επιλογή τραγουδιών: Ελεάνα Βραχάλη
Μουσική επένδυση: Γιάννης Χριστοδουλόπουλος
Παραστάσεις: Απόγ: Τετ., Σάβ. 6.15 μ.μ.
Βραδ: Παρ., Κυρ. 9.15 μ.μ.
Εισ.: € 20, μαθ.-φοιτ.: € 17.
Διάρκεια: 100'
Τηλ.: 2103467735, 2103470707
Βραδ: Παρ., Κυρ. 9.15 μ.μ.
Εισ.: € 20, μαθ.-φοιτ.: € 17.
Διάρκεια: 100'
ΘΕΑΤΡΟ ΒΑΣΙΛΑΚΟΥ
Προφήτη Δανιήλ 3 και Πλαταιών, ΜεταξουργείοΤηλ.: 2103467735, 2103470707
η ΝΕΝΑ ΜΕΝΤΗ είπε :
«Η επιτυχία δεν οφείλεται ούτε σε μένα ούτε στην Ευτυχία. Οφείλεται στο ζουμί του έργου, στις αναφορές του σε πράγματα δικά μας, σε πράγματα της Ελλάδας που δεν υπάρχουν πια σήμερα, που τείνουν να πάψουν. Οφείλεται όμως και στο τραγούδι».
«Είναι ένα έργο για την αλήθεια και τη γνησιότητα, ένα έργο για την ευτυχία, μια ευτυχία που κερδίζεις μέσα από αυτό που αγαπάς να κάνεις και όχι μέσα από το χρήμα. Επειδή η Ευτυχία έκανε αυτό που ήθελε και πέτυχε, γι΄ αυτό και συγκινείται κανείς, ενώ το τέλος αφήνει μια γεύση αισιοδοξίας, παρά τη μαυρίλα διαφόρων καταστάσεων της ζωής της. Είναι και η νοσταλγία της εποχής…» προσθέτει καθώς ετοιμάζεται να αναμετρηθεί για άλλη μία χρονιά με την ηρωίδα της. «Το απλό, το αληθινό, αυτό που βγαίνει από την ψυχή σου, περνάει στον κόσμο» προσθέτει και πιάνει το νήμα της δικής της, προσωπικής, σχέσης με την Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου.«Ο πατέρας μου, αν και ήταν συνθέτης και στιχουργός, είχε άλλες μουσικές προτιμήσεις. Εγώ όμως από παιδάκι άκουγα Καζαντζίδη και αγαπούσα τη “Μαντουβάλα”… Φυσικά και ήξερα την Παπαγιαννοπούλου, ήξερα τη διαμάχη της με τον Τσιτσάνη, παρακολουθούσα από μακριά τη ζωή της. Δεν είμαι Μικρασιάτισσα ούτε παιδί λαϊκής οικογένειας, γι΄ αυτό και μαζί της με συνδέει η αγάπη μου για το τραγούδι και τα χαρτιά- η πόκα, δηλαδή, όχι η μπιρίμπα!» λέει, εξηγώντας ότι δεν μοιράζεται το πάθος και την εξάρτησή της από την τράπουλα.
Και το δικό της μερτικό στην επιτυχία; «Δεν προσπάθησα να τη μιμηθώ και αυτή είναι η δική μου επιτυχία. Αν είχα προσπαθήσει, θα είχα αποτύχει. Αυτό ακριβώς μου είπανεκ των υστέρωνκαι οι συγγενείς της. Γι΄ αυτό κι εγώ έβαλα στοιχεία της μιας στην άλλη, της Νένας στην Ευτυχία και της Ευτυχίας στη Νένα… Και νομίζω ότι ο κόσμος, με το αισθητήριο που έχει, κατάλαβε ότι εγώ την πλησιάζω με αλήθεια και αυθεντικότητα, ότι δεν κανιβαλίζω».
Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου
Σπουδαία λαϊκή ποιήτρια, που έδωσε απλόχερα στο λαϊκό μας πολιτισμό απίστευτης ομορφιάς και δύναμης τραγούδια. Ενα έργο που παραμένει και στις μέρες μας δυνατό και αρυτίδωτο. Γεννημένη στο Αϊδίνι της Μικράς Ασίας το 1893, η Ε. Παπαγιαννοπούλου ήρθε στην Ελλάδα με τη Μικρασιατική Καταστροφή. Σε μεγάλη πλέον ηλικία στα 55 της χρόνια (από το 1948) άρχισε να γράφει τραγούδια, ακατάπαυστα, μέχρι το τέλος της ζωής της.
Η περιπέτεια της Ε. Παπαγιαννοπούλου στο λαϊκό τραγούδι ξεκινά στις αρχές του '50, όπου κάνει τις πρώτες επιτυχίες με τον Βασίλη Τσιτσάνη: «Στρώσε μου να κοιμηθώ», «Τα καβουράκια», «Είμαστε αλάνια» κ.ά. Στη συνέχεια συνεργάζεται με τον Στέλιο Καζαντζίδη («Μαντουμπάλα», «Είσαι η ζωή μου» κ.ά.), τον Απόστολο Καλδάρα («Ονειρο απατηλό», «Πετραδάκι - πετραδάκι», κ.ά.), τον Μανώλη Χιώτη («Ηλιοβασιλέματα»), Μάνο Χατζιδάκι («Είμαι αϊτός χωρίς φτερά»), Σταύρο Ξαρχάκο («Τι έχει και κλαίει το παιδί») κ.ά. Τους στίχους της ερμηνεύουν οι μεγαλύτερες λαϊκές φωνές: Στέλιος Καζαντζίδης, Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Μαίρη Λίντα, Καίτη Γκρέυ, Γιώτα Λύδια, Μανώλης Αγγελόπουλος, Βίκυ Μοσχολιού, Σταμάτης Κόκοτας, Μιχάλης Μενιδιάτης, Αντώνης Ρεπάνης κ.ά. Σε περίπου 400 ανέρχονται τα τραγούδια της, με βάση στοιχεία της ΑΕΠΙ, ενώ εκατοντάδες άλλα έχουν κυκλοφορήσει χωρίς το όνομά της ή με ...άλλων ονόματα. Ανάμεσα στα τραγούδια της περιλαμβάνονται: «Σε τούτο το παλιόσπιτο», «Γυάλινος κόσμος», «Στου Αποστόλη το κουτούκι», «Αντιλαλούνε τα βουνά», «Πάρε το δάκρυ μου», «Πήρα τη στράτα κι έρχομαι», «Περασμένες μου αγάπες», «Μου σπάσανε τον μπαγλαμά», «Γκιουλμπαχάρ», «Λίγο λίγο θα με συνηθίσεις», «Ρίξε στο γυαλί φαρμάκι», «Τώρα που φεύγω απ' τη ζωή», «Το παρελθόν μου το βαρύ», «Συρματοπλέγματα βαριά» και πολλά, πολλά άλλα.
Παρ' όλες τις επιτυχίες που δημιουργήθηκαν από την πένα της, για τα τραγούδια της και τα πνευματικά της δικαιώματα πήρε πενταροδεκάρες, με αποτέλεσμα όταν έφυγε από τη ζωή στις 7 Γενάρη 1972 να είναι φτωχή και πικραμένη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου