Εσβησε η Καίτη Λαμπροπούλου

Τίτλοι τέλους έπεσαν για το μεγάλο αστέρι του ελληνικού κινηματογράφου, την Καίτη Λαμπροπούλου και του θεάτρου , η οποία έσβησε στα 85 της χρόνια.

Η Καίτη Λαμπροπούλου έπαιξε σε πολλές ταινίες του παλαιού Ελληνικού Κινηματογράφου αλλά και σε παραστάσεις του Ελληνικού Θεάτρου.

Υπήρξε ιδιαίτερα αγαπητή στον κόσμο του θεάτρου και ο χαρακτηρισμός που την συνόδευε ήταν το «γλυκομίλητη». Η κηδεία της θα γίνει στις 3 το μεσημέρι της Τετάρτης από το Α' Νεκροταφείο Αθηνών.

Βιογραφικό



Η Καίτη Λαμπροπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1926, αλλά μεγάλωσε στην Κωνσταντινούπολη, όπου είχε μετακομίσει η οικογένειά της λόγω των εμπορικών δραστηριοτήτων του πατέρα της.

Η Καιτούλα -όπως τη φώναζαν- ήταν το δεύτερο παιδί της οικογένειας Λαμπροπούλου με πρώτο τον αδερφό της Ηρακλή και τρίτη την αδερφή της Τοτό.

Το 1942 ξεκίνησε τα μαθήματα στο θέατρο Τέχνης -κρυφά από την οικογένειά της. Συμμετείχε στην πρώτη παράσταση του Θεάτρου Τέχνης μαζί με τον Κάρολο Κουν το 1942-1943, στην «Αγριόπαπια» του Ίψεν.

Με το Θέατρο Τέχνης συνεργάστηκε στα έργα «Σουάνεβιτ», «Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε», «Κωνσταντίνου και Ελένης», «Βυσσινόκηπος», «Στέλλα Βιολάντη», «Το πρώτο έργο της Φάννυ», «Δεν μπορείς να ξέρεις», «Χαρούμενα νιάτα», «Βρικόλακες».

Στη συνέχεια, συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο υπό τη διεύθυνση του Ροντήρη και πήρε μέρος στις παραστάσεις: «Φοιτηταί», «Ζητείται υπηρέτης», «Συρανό ντε Μπερζεράκ» «Το φιντανάκι» «Λοκαντιέρα», «Ο Κατά Φαντασίαν Ασθενής», «Οι Εύθυμες Κυράδες του Ουίνδσορ» κ.ά.

Ακολούθησε τον Ροντήρη στην Ελληνική Σκηνή, αλλά συνεργάστηκε και με άλλους θιάσους σε πολλές παραστάσεις.

Στον κινηματογράφο έκανε την πρώτη της εμφάνιση το 1951 στην ταινία «Το παιδί μου πρέπει να ζήσει». Εμφανίστηκε και σε τηλεοπτικές σειρές, καθώς και στο περίφημο «Θέατρο της Δευτέρας».

Στις 20 Δεκεμβρίου 2004, απονεμήθηκε στην ίδια και τη Σμαρούλα Γιούλη το έπαθλο «Κυβέλη» για τη συνολική τους θεατρική προσφορά.

Σύζυγός της ήταν ο δημοσιογράφος και σεναριογράφος Γεώργιος Ρούσσος