tsataki: Η Ιστορία του Ποδηλάτου

Πέμπτη 10 Οκτωβρίου 2013

Η Ιστορία του Ποδηλάτου

Επιμέλεια: Αφροδίτη Αραμπατζή

Το ποδήλατο δεν ανήκει σε έναν μόνο εφευρέτη, κάθε νέος κατασκευαστής συμπλήρωνε, βελτίωνε ή άλλαζε κάποιο από τα μέρη του. Αποτελεί συλλογική προσπάθεια μέσα στο πέρασμα των χρόνων.

Η πρώτη εμφάνιση του ποδηλάτου ήταν το 1750 στη Νυρεμβέργη, με διαφορετική κατασκευή από τα σημερινά ποδήλατα. Ο σκελετός του ήταν ξύλινος, δεν είχε πετάλια και τιμόνι και η κίνηση γινόταν περπατώντας και ωθώντας το όχημα. Έτσι και ονομάστηκε «μηχανή περπατήματος».

Το 1817 στη Γερμανία, ο βαρώνος Karl von Drais, θέλοντας ένα μεταφορικό μέσο για τη βόλτα στους κήπους του, κατασκεύασε από ξύλο ένα ποδήλατο, την ντρεζίνα (draisienne), που πήρε το όνομά της από το επώνυμό του. Η διαφορά με τον προηγούμενο κατασκευαστή, ήταν ότι είχε προστεθεί το τιμόνι. Παρόλα αυτά ο τρόπος

κίνησης, παρέμεινε ίδιος.

Την αμέσως επόμενη χρονιά, στη Μ. Βρετανία, ο Dennis Johnson αντικατέστησε πολλά κομμάτια της ντρεζίνας με μεταλλικά.

Το 1839 στη Σκωτία, ο Kirkpatrick Macmillan ήταν ο πρώτος που έβαλε πετάλια. Τα συνέδεσε στον άξονα της πίσω ρόδας, χωρίς, φυσικά, την παρουσία αλυσίδας.

Το 1860 στη Γαλλία, ο Pierre Michaux τοποθέτησε πετάλια στην μπροστινή ρόδα δημιουργώντας το Velocipede, που σημαίνει «γρήγορα πόδια». Επίσης αύξησε το μέγεθος της μπροστινής ρόδας και έβαλε λάστιχα από σκληρό καουτσούκ. Μέχρι τότε οι ρόδες ήταν ξύλινες και χωρίς λάστιχα.

Η πρώτη εμφάνιση του διπλού ποδηλάτου έγινε το 1886 και είχε 4 ρόδες (δύο μεγάλες και δύο μικρές). Οι αναβάτες κάθονταν ανάμεσα στις μεγάλες ρόδες και είχαν τις μικρές για καλύτερη ισορροπία.

Συνεχίζοντας την ιστορία του ποδηλάτου, φτάνουμε στο 1870, όπου οι James Starley και Wiliam Hilman στη Βρετανία, κατασκεύασαν την Ariel, με πολύ μεγαλύτερη την μπροστινή ρόδα στην οποία τοποθέτησαν τα πετάλια.

Η κατασκευή αυτή στηριζόταν στη φιλοσοφία τους πως όσο μεγαλύτερη η ρόδα (η οποία κατασκευαζόταν με βάση το μήκος του ποδιού του αναβάτη), τόσο μεγαλύτερη απόσταση θα διένυε σε κάθε περιστροφή των πεταλιών. Με αυτή την απλή μετατροπή, το ποδήλατο μπορούσε να φτάσει ταχύτητες έως και 24 χιλιομέτρων την ώρα.

! Εκείνη την εποχή το αποκαλούσαν και penny-farthing, επειδή οι ρόδες του είχαν περίπου την αναλογία των εν λόγω κερμάτων στο μέγεθος.

Το ποδήλατο πήρε την τελική του μορφή το 1885, όπου κι έλαβε χώρα η κυριότερη μετατροπή: δύο ρόδες ίδιου μεγέθους και με μεταλλικές ακτίνες και η αλυσίδα να δίνει κίνηση στην πίσω ρόδα. Για αυτή την εξέλιξη του ποδηλάτου, υπεύθυνοι είναι η εξέλιξη της μεταλλουργίας και ο John Kemp Stanley, ο οποίος πρόσθεσε τη σαμπρέλα, τις ταχύτητες και άλλαξε το σκελετό με κούφιο μεταλλικό, μειώνοντας έτσι το βάρος του. Το μοντέλο αυτό το ονόμασε rover.

Το 1888, η ανάγκη ενός πατέρα να κάνει πιο άνετες τις βόλτες του γιου του με το ποδηλατάκι του, οδήγησε τον γιατρό Dr. John Boyd Dunlop, να αλλάξει τα υπάρχοντα λάστιχα από καουτσούκ, με λάστιχα πεπιεσμένου αέρα.