Η εκπληκτική Νέα Ιατρική του δρ. Hammer με ποσοστό επιτυχίας 90%!

Ολα ξεκίνησαν με τον αιφνίδιο θάνατο του γιου του, ο οποίος δολοφονήθη­κε το 1978. Τρία χρόνια μετά, ο δρ.Hammer είχε προσβληθεί από καρκίνο στους όρχεις! Η ασθένεια του αυτή αποτέλεσε την αφορμή για να ξεκινή­σει τις μελέτες του πάνω στα βαθύτερα αίτια του καρκίνου, αφού αναρω­τήθηκε μήπως ο θάνατος του γιου του ήταν ουσιαστικά και η αιτία της ασθένειας του.Ενώ εργαζόταν σε νοσοκομείο καρκινοπαθών στο Μόναχο,κατέγραψε 15.000 περιστατικά καρκίνου,διαπιστώνοντας με έκπληξη οτι σε κάθε περίπτωση συντελούσαν ορισμένες προϋποθέσεις στην εμφάνιση της ασθένειας,τις οποίες ονόμασε Σιδηρούς Κανόνες του Καρκίνου.Ο δρ.Hammer , μετά απο πολλές μελέτες ,κατόρθωσε τελικά να ανακαλύψει το μηχανισμό νευρικού κλονισμού που δημιουργεί το καρκίνο ,εφαρμόζοντας μια θεραπεία που επέφερε εκπληκτικά αποτελέσματα επιτυχίας.Εντυπωσιακό θεωρείται το γεγονός πως 6.000 ασθενείς του απο τους 6.500 που ήταν, δηλαδή το 90% των νοσούντων, έχουν μέχρι σήμερα θεραπευτεί πλήρως!Το συγκεκριμένο ποσοστό είναι αντιστρόφως ανάλογο της συμβατικής θεραπείας,σε αντίστοιχες περιπτώσεις καρκίνου ,που αγγίζει μόλις το 10%

Σχετικά με τον συγγραφέα:
Ο Walter Last έχει εργαοθεί ως βιοχημικός και ερευνητής χημικός
στα ιατρικά τμήματα πολλών γερμανικώνπανεπιστημίων, στα
εργαστήρια Bio-science Laboratories στο Λος Άντζελες και αργότερα ως
διατροφολόγος και φυσικός θεραπευτής στη Νέα Ζηλανδία
και την Αυστραλία.Έχει γράψει πολλά άρθρα σχετικά με την υγεία σε περιοδικά, καθώς και πολλά βιβλία, όπως το «Heal yourself» και το «Healing foods» (εκδ. Penquin Books).

Η στιγμή της ψυχικής σύγκρουσης αποτυπώνεται στον εγκέφαλο με με μορφή που θυμίζει
ομόκεντρους δακτυλίους ενός στόχου. Μπορεί να φωτογραφηθεί μέσω τομογραφίας και έτσι, σύμφωνα με τη Νέα Ιατρική, είναι δυνατός ο εντοπισμός του σημείου που έχει προσβληθεί από καρκίνο.

0 γνωστός νευρολόγος δρ.Therese von Schwazenberg . θερμός υποστηρικτής της Νέας Ιατρικής του δρ Hammer έχει φέρει σε δύσκολη θέση την επίσημη επιστημονική κοινότητα της Γερμανίας, εκθέτοντας την άποψη του πως ο δρ Hammer αξίζει ένα βραβείο Νόμπε

ΟΙ «ΣΙΔΗΡΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ» ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ
Ως αποτέλεσμα των ερευνών του δρ.Hammer, προέκυψαν τα ακόλουθα συμπεράσματα, σχετικά με τα αίτια και την πορεία εκδήλωσης της ασθέ­νειας:
1. Ο καρκίνος και οι ασθένειες που συνδέονται μ’ αυτόν ξεκινούν πάντα με το DHS-Σύνδρομο Dirk Hammer (από το όνομα του γιου του). Πρόκειται για ένα σοβαρό, οξύ και δραματικό βίωμα συναισθηματικής σύγκρουσης-κλονισμού. Εκδηλώνεται ταυτό­χρονα σε τρία επίπεδα: στο ψυχικό, το εγκεφαλικό και το οργανικό.
2. Το είδος της ψυχικής σύγκρουσης καθορίζει το επίκεντρο ή, αλλιώς, Εστία Hammer (Hammer Herd) στον εγκέφαλο και τη θέση εκδήλωσης τού καρκίνου σε συγκεκριμέ­νο όργανο.
3. Η πορεία της ψυχικής σύγκρουσης συνδέεται με την εξέλιξη της Εστίας Hammer στον εγκέφαλο και την πορεία του καρκίνου στο συγκεκριμένο όργανο.
αντίστοιχες περιπτώσεις καρκίνου, που αγγίζει μόλις το 10%.
Ο δρ.Hammer και η σύγχρονη «Ιερά Εξέταση»
Ο Γερμανός γιατρός Ryke Geerd Hammer (γενν. το 1935) είναι ένας ούγχρονος «μάρτυρας» που διώχθηκε ,για τις καινοτόμες θεωρίες του όχι μόνο απο γερμανικά αλλά και από πολλά ευρωπαϊκά δικαστήρια. Απο το 1986 ένα γερμανικό ειρηνοδικείο βασισμένο στο γερμανικό νόμο, σύμφωνα με τον οποίο η άδεια άοκησης , της ιατρικής μπορεί να αφαιρεθεί αν ο ιατρός έχει μειωμένες διανοητικές ικανότητες, του αφαίρεσε την άδεια να θεραπεύει. Ως απόδειξη των υποτιθέμενα ανεπαρκών διανοητικών ικανοτήτων του δρ Hammer, το δικαστήριο δήλωσε ότι δεν ήταν διατεθειμένος να αποσύρει τις θεω-ρίες του και να ασπασθεί τις αρχές της . ορθόδοξης Ιατρικής! Όταν δε το δικαστή-
ριο βεβαιώθηκε γι’ αυτές του τις προθέ-σεις τα πράγματα έγιναν ακόμα πιο
δύσκολα: Το δικαστήριο τον έκρινε ώς ψυχοπαθή, χωρίς καν αυτό να το τεκμη-ριώσει ούτε ένας ψυχίατρος. Έτσι το 1997, ο δρ Hammer συνελήφθη και φυλακί-στηκε για 18 μήνες βάσει ενός παρώχημέ-νου νόμου για τη φυσική θεραπεία που είχε περάσει ο Αδόλφος Χίτλερ εναντίον των τσιγγάνων. Το έγκλημα του ήταν ότι είχε δώσει δωρεάν συμβουλές υγείας σε ανθρώπους που είχαν ζητήσει τη γνώμη του! Να σημειωθεί εδώ ότι η δίκη του δολοφόνου του γιου του δρ Hammer καθυ-καθυστέρησε 13 χρόνια, και η ποινή ήταν μόλις έξι μήνες με αναστολή! Ίσως να έπαιξε ρόλο το γεγονός ότι ο κατηγορούμενος ήταν ο πρίγκηπας της Σαβοΐας, γιος του τελευταίου βασιλιά της Ιταλίας.
Από το 1997 ο δρ Hammer ζει στην Ισπανία (στη Γερμανία, την Αυστρία, τη Γαλλία και την Ελβετία κατηγορείται ως υπεύθυνος για τον θάνατο καρκινοπαθών εξαιτίας της αγωγής του). Με αυτή τη λογική, ο δρ Hammer είναι κατά συρροή δολοφόνος, επειδή αρνήθηκε να παράσχει
σε καρκινοπαθείς την, υποτιθέμενα, ααφαλή και αποτελεσματική θεραπεία της ορθόδοξης ιατρικής. Σε ένα άλλο περι­στατικό, οι γονείς ενός μικρού κοριτσιού, της Olivia Pilhar, την οποία θεράπευε ο δρ Hammer, καταδικάστηκαν οε οκτώ μήνες φυλακή με αναστολή επειδή για έγα διάστημα απέφυγαν να κάνουν χημειοθε­ραπεία στην κόρη τους, και τελικά τους αφαιρέθηκεη επιμέλεια της κόρης τους και της έγινε θεραπεία παρά τη θέληση τους.
Αυτό μπορεί να συμβεί οπουδήποτε στο Δυτικό κόσμο. Στην Αυστραλία, μια μητέρα δήλωσε πρόσφατα ότι δεν πίστευε στη χημειοθεραπεία και θα προτιμούσε φυσική θεραπεία για την κόρη της η οποία είχε λευχαιμία, αλλά υποχρεώθηκε να τή δεχθεί επειδή ο γιατρός απειλούσε να την πάει στο δικαστήριο αν αρνιόταν.
Κάθε θεραπευτής που ασχολείται με. καρκίνο έχει δει ασθενείς του να πεθαίνουν. Ωστόσο, ακόμη και σε προχωρημέ­νες καταστάσεις, το ποσοστό επιτυχίας του δρ Hammer είναι εξαιρετικά υψηλό. Αυτό το κυνήγι μαγισσών έχει συγκριθεί με την ιστορία του δρ.Semmelweis, που είχε προτείνει γα πλένουν οι χειρουργοί τα χέρια τους πριν από τις εγχειρήσεις και κλείστηκε σε ψυχιατρείο όπου και πέθανε οε ηλικία σαράντα επτά ετών.
Ο δρ Hammer έχει επιζήσει από οκτώ απόπειρες_δολοφονίας. και τα ΜΜΕ της Γερμανίας τον αντιμετωπίζουν ως παράφρονα εγκληματία. Ενώ πολλοί γιατροί, μεταξύ των οποίων και καθηγητές της Ιατρικής, έχουν επιβεβαιώσει ανεξάρτητα τις αρχές της Νέας Ιατρικής, μέχρις στιγ­μής κανένα γερμανικό πανεπιστήμιο δεν έχει δεχθεί να τις ελέγξει, παρά το ότι υπάρχει δικαστική εντολή να διεξαχθούν οι έλεγχοι από το Πανεπιστήμιο τουTubingen.
Αξίζει, ακόμα, να σημειωθεί πως η Siemens, κατασκευάστρια εταιρεία του εξοπλισμού ΟΤ, έχει επαληθεύσει, ανε ξάρτητα, τηγ ύπαρξη των Εατιών Hammer στον εγκέφαλο.
Το 1998 το Πανεπιστήμιο της Trnava στη Σλοβακία επιβεβαίωσε τη διαγνωστι­κή σημασία των Εστιών Hammer. Επιπλέον, γιατροί και φυσικοί θεραπευτές στην Ευρώπη που εφαρμόζουν τις αρχές της Νέας Ιατρικής αντιμετωπίζουν δίωξη. Στην Αυστρία, το Βέλγιο, τη Γαλλία, τη Γερμανία και την Ισπανία, οι αρχές έχουν κινήσει διαδικασίες κατά των γιατρώγ αυτών για γα τους αφαιρέσουν τις άδειες. Μόνο τα δικαστήρια της Ισπανίας έχουν υιοθετήσει τη φωτισμένη άποψη ότι δεν είναι δικός τους ρόλος γα αξιολογούν αντικρουόμενες θεωρίες και θεραπείες.,
Η αμείλικτη αντίδραση του κατεστημένου είναι ευνόητη, εφ’ όσον η διάδοση της Νέας Ιατρικής θα σήμαινε το τέλος του ιατρο­φαρμακευτικού κυκλώματος. Ωστόσο, το 2001 ένας εξέχων νευρολόγος υπερασπί­στηκε ανοικτά τον δρα Hammer· δημοσιεύο­ντας ένα βιβλίο για τη Νέα Ιατρική και απαιτώντας να ελεγχθούν επίσημα οι θεωρ-ίες του. Επειδή ο δρ Therese von Schwarzenberg ανήκει στην υψηλή αριστο­κρατία, τα ΜΜΕ δεν ξέρουν τι στάση να τηρήσουν. Μέχρι τώρα αναφέρονταν στο δρα Hammer με τόν πλέον προσβλητικό τρόπο, και τώρα μια υψηλή προσωπικότητα ισχυρίζεται πως ο δρ Hammer έχει δίκιο και του αξίζει το βραβείο Νόμπελ!
Παρ’όλα αυτά, οι έγκριτοι ογκολόγοι εξακολουθούν να θεωρούν ότι είναι τελεί­ως παράλογο να υποθέτουμε πως τα συναισθήματα μπορεί να είναι σημαντικά στην πρόκληση και θεραπεία του καρκί­νου και επομένως οι ισχυρισμοί του δρα Hammer δεν πρέπει να ελεγχθούν. Πληροφορίες σχετικά με τον δρ Hammer στισ διευθυνσεις www.newmedicine.ca www.philhar.com
Πιο αναλυτικά, τη στιγμή του κλονισμού, συμβαίνει κάτι σαν βραχυκύκλωμα σε προ-
καθορισμένο σημείο του εγκεφάλου. Είναι κάτι που μπορεί να φωτογραφηθεί μέσω τομογραφίας με υπολογιστή (CΤ ή CAT scan) και θυμίζει τους ομόκεντρους δακτυλίους ενός στόχου ή την επιφάνεια του νερού όταν πέσει μέσα του ένα βότσαλο. Αργότερα, αν επιλυθεί η ψυχική σύγκρουση, η εικό­να της τομογραφίας αλλάζει, καθώς αναπτύσσεται ένα οίδη­μα και, στη συνέχεια, ένας ουλώδης ιστός.
Στο ακόλουθο παράδειγμα, φαίνεται πόσο συγκεκριμένες και εντοπισμένες είναι αυτές οι εγκεφαλικές βλάβες: Μετά από μια διάλεξη, ένας γιατρός έδωσε στο δρ Hammer την τομο­γραφία ενός ασθενούς και του ζήτησε να την ερμηνεύσει. Ο
δρ Hammer διέγνωσε ένα πρόσφατο καρκίνωμα της ουροδό­χου κύστης σε φάση θεραπείας, ένα παλιό καρκίνωμα του προστάτη, διαβήτη, ένα παλιό καρκίνωμα των πνευμόνων, αισθητηριακή παράλυση σε συγκεκριμένη περιοχή, καθώς και τις αντίστοιχες συναισθηματικές συγκρούσεις που τα προκά­λεσαν!
Εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι ο δρ Hammer κατόρθωσε να δείξει, μέσω της τομογραφίας, ότι τη στιγμή που εμφανί­ζεται η ομόκεντρη εγκεφαλική βλάβη, σχεδόν ταυτόχρονα και η αντίστοιχη τομογραφία του νοσούντος οργάνου επιβεβαιώ­νει αυτή την ομόκεντρη βλάβη. Σύμφωνα με τον δρ Hammer, αυτό συμβαίνει αμέσως μόλις ο ψυχικός κλονισμός φτάσει στο υποσυνείδητο, με αποτέλεσμα την ίδια στιγμή να ξεκινά ο καρκίνος. Ωστόσο, ο ίδιος μηχανισμός μπορεί να προκαλέσει και άλλες ασθένειες. Η σοβαρότητα της ασθένειας ίσως να εξαρτάται και από άλλους ψυχολογικούς, ενεργειακούς και διατροφικούς παράγοντες, αλλά η φύση και η θέση της καθο­ρίζονται πάντα από το είδος της συναισθηματικής σύγκρου­σης.
Ο δρ Hammer εκτιμά ότι ο συσχετισμός μεταξύ των γεγονό-των-κλειδιών του συναισθηματικού κλονισμού και των περιοχών-στόχων του εγκεφάλου με τα αντίστοιχα ζωτικά όργανα, έχει προκύψει ως εξελικτική προσαρμογή από παρό­μοια «προγράμματα συμπεριφοράς» του ζωικού κόσμου. Πιο απλά, όταν βιώνουμε μια αναπάντεχη συναισθηματική κατα­πόνηση, κινητοποιείται ένα πρόγραμμα επείγουσας αποκατά­στασης, ένα βιολογικό πρόγραμμα αντιμετώπισης συναισθη­ματικών συγκρούσεων, με στόχο την επαναφορά του ατόμου στη φυσιολογική κατάσταση.
Ένα ενδεικτικό παράδειγμα είναι το ακόλουθο: Μια μητέ­ρα βλέπει το παιδί της να παθαίνει ένα σοβαρό ατύχημα. Γνωρίζουμε πως τα νήπια αναρρώνουν γρηγορότερα όταν πίνουν περισσότερο γάλα. Επομένως, το βιολογικό πρόγραμ­μα αντιμετώπισης συναισθηματικών συγκρούσεων της μητέ­ρας προσπαθεί να διεγείρει την παραγωγή γάλακτος, αυξάνο­ντας τον αριθμό των κυττάρων του μαστού. Αν η μητέρα είναι δεξιόχειρας, θα εμφανιστεί αμέσως μία Εστία Hammer σε συγκεκριμέ­νο σημείο του δεξιού ημισφαιρίου του εγκεφάλου, που με τη σειρά του συνδέε­ται με τον αριστερό μαστό.Οταν το παιδί γίνει καλά, αρχίζει η λύση της σύγκρου­σης και το επιπλέον γάλα δεν χρειάζεται. Η μητέρα αποκτά μια ελαφρά ιάσιμη μορφή φυματίωσης στον μαστό αυτό και, στη συνέχεια, τα επιπλέον κύτταρα καταστρέφονται. Αν όμως απουσιάζει ένας επιπλέον παράγοντας που απαιτείται για τη διαδικασία αυτή, τα μυκοβακτήρια, τότε η περιοχή ενδέχεται απλώς να αποτιτανωθεί και να παραμείνει ένας λανθάνων όγκος. Η ίδια διαδικασία ακολουθείται και στα ζώα, με τη διαφορά πως το θηλυκό ζώο, συνήθως, ξεπερνά τη συναισθηματική σύγκρουση αποκτώντας άλλο μωρό.
Το ακόλουθο παράδειγμα ίσως δείχνει την αρχική επιβιωτική αξία αυτού του μηχανισμού: Ας υποθέσουμε πως ένα λιοντάρι κυνηγά μια αντιλόπη.Η αντιλόπη πρέπει να κινητοποιήσει άμεσα όλες τις δυνατότητες της για να επιβιώσει. Το συμπαθητικό νευρικό σύστημα παίρνει τον έλεγχο και έτσι ενεργοποιείται ένα ειδικό κέντρο του εγκεφάλου, που διεγεί­ρει τη δραστηριότητα των πνευμόνων. Αφού καταφέρει να ξεφύγει, το ζώο αναπαύεται και το παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα κυριαρχεί για ένα χρονικό διάστημα για να φέρει τις σωματικές λειτουργίες στην κανονική κατάσταση.

Αν, αντίθετα, ένας άνθρωπος μάθει ότι έχει καρκίνο, ακόμη κι αν η διάγνωση είναι λάθος, κινητοποιείται το ίδιο βιολογικό .πρόγραμμα, από τον ίδιο φόβο του θανάτου που βοηθά το ζώο να ξεφύγει. Το επίπεδο της έντασης ανεβαίνει κατακόρυφα και η σύνδεση εγκεφάλου-πνευμόνων ενεργο­ποιείται, όμως ο άνθρωπος δεν έχει έξοδο διαφυγής. Μέχρι να λυθεί η συναισθηματική σύγκρουση, κάτι που ίσως πάρει χρόνια, θα υπάρχει διαρκής υπερένταση, καθώς και διέγερση της πνευμονικής λειτουργίας, που παίρνει πλέον μορφή αυξη­μένης πνευμονικής χωρητικότητας με αδιάκοπη διαίρεση κυττάρων.
Η διαδικασία αυτή σταματά μόνο αν σταματήσει αυτή η δράση του εγκεφάλου, με τη λύση της αρχικής συναισθηματι­κής σύγκρουσης. Αυτό συμβαίνει όταν ο ασθενής εγχειριστεί ή ακολουθήσει μια αγωγή που πιστεύει απόλυτα ότι θα τον θεραπεύσει. Ωστόσο, η ίδια ακριβώς αγωγή σε έναν ασθενή που αμφιβάλλει για την αποτελεσματικότητα της όχι μόνο δεν θα λύσει το πρόβλημα, αλλά θ’ αφήσει και την ασθένεια να εξελιχθεί. Χάρη στο έργο του δρ Hammer, η ανωτέρω διαδικα­σία δεν είναι πλέον μια ανεπιβεβαίωτη υπόθεση, αλλά επι­στημονικό γεγονός που μπορεί να επαληθευθεί ανά πάσα στιγμή με εγκεφαλική τομογραφία.
Στον πίνακα της επόμενης σελίδας, φαίνονται μερικές από τις σχέσεις μεταξύ συναισθηματικών προβλημάτων και οργάνων στόχων.
Όμως, σύμφωνα με τον δρ Hammer, η συναισθηματική φόρ­τιση συνδέεται άμεσα και με άλλες ασθένειες: AIDS: Ο δρ Hammer παρατήρησε ότι κανείς ποτέ δεν πέθανε από AIDS χωρίς να έχει προηγουμένως μάθει ότι είναι ορο­θετικός ή να το πιστεύει για κάποιο λόγο. Το συμπέρασμα
είναι ότι, όπως ακριβώς με τον καρκίνο, η αρνητική ιδέα που συνδέεται με το AIDS επιφέρει το καταστροφικό αποτέλεσμα της ασθένειας.
Αιμορροΐδες: Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να εμφανιστούν σε γυναίκα δεξιόχειρα με υπαρξιακό πρόβλημα ή σε άντρα αρι­στερόχειρα με θυμό για την υπεράσπιση του ζωτικού χώρου του, σε φάση θεραπείας.
Διαβήτης και υπογλυκαιμία: Γυναίκα δεξιόχειρας εμφανίζει υπογλυκαιμία από άγχος, αν όμως είναι αριστερόχειρας,εμφανίζει διαβήτη σοβαρής μορφής.
Ένας άντρας δεξιόχειραςεμφανίζει διαβήτη σοβαρής μορφής όταν αντιστέκεται σε
κάτι, αν όμως είναι δεξιόχειρας, εμφανίζει υπογλυκαιμία.
Καρδιακό έμφραγμα: Μπορεί να προκληθεί από αγώνα για
το ζωτικό σου χώρο.
Λεύκη, Λενκοδερμία: Τις προκαλεί μια συναισθηματική
σύγκρουση από άσχημο αποχωρισμό.
Παράλυση προσώπου: Εξαιτίας του φόβου για απώλεια της
υπόληψης.
Ρευματισμοί: Αποτελεί επακόλουθο μιας συναισθηματικής
σύγκρουσης από επώδυνο αποχωρισμό.
Σκλήρυνση κατά πλάκας και παράλυση: Εμφανίζονται όταν ο
άνθρωπος αδυνατεί να βρει λύσεις σε σοβαρά προβλήματα.
Στηθάγχη: Προκαλείται από σύγκρουση για τον ζωτικό χώρο
σε φάση έξαρσης, και έμφραγμα σε φάση θεραπείας. Ψυχώσεις: Διαθέτουν μία ή περισσότερες ενεργοποιημένες Εστίες Hammer και στα δύο μέρη του εγκεφάλου. Ψωρίαση: Οφείλεται σε αποχωρισμό από οικογενειακό ή φιλικό περιβάλλον.

Η ΣΧΕΣΗ ΟΡΓΑΝΩΝ-ΣΤΟΧΩΝ ΚΑΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΩΝ ΠΑΡΑΓΟΝΤΩΝ
Η επιλογή του σημείου σωματοποίησης της συναισθηματικής σύγκρουσης γίνεται με υποσυνείδητους συσχετισμούς. Λόγου χάρη, συγκρούσεις που αφορούν ζητήματα βιολογικής επι­βίωσης, π.χ. νερό ή και άλλα υγρά όπως γάλα ή έλαια, οδη­γούν σε καρκίνο των νεφρών. Ο φόβος του θανάτου οδηγεί οε καρκίνο των πνευμόνων και η ψυχολογική καταπίεση οδηγεί σε καρκίνο του στομάχου ή των εντέρω

Αρχικά, για τα ζώα, το θέμα «ψυχική σύγκρουση» πυροδο­τεί κυριολεκτικά για ένα μεγάλο
κομμάτι τροφής. Για μας όμως, μπορεί να είναι μια οποιαδήποτε υποχρέωση που ξεπερνά τις δυνατότητες μας. Ωοτόσο, πρέπει να γίνει απόλυ­τα κατανοητό ότι το
επίκεντρο του στόχου δεν καθορίζεται τόσο από το ίδιο το τραυματικό γεγονός, αλλά μάλλον από την ιδιαίτερη
ψυχολογική σημασία που έχει για μας εκείνη τη στιγμή που το
βιώνουμε.
Ο δρ Hammer αναφέρει το παράδειγμα μιας γυναίκας που βρίσκει τον άντρα της στο κρεβάτι με μιαν άλλη. Η συναισθη­ματική σύγκρουση σεξουαλικής απογοήτευσης προκαλεί
καρ­κίνο της μήτρας.

Η καθηγήτρια Jane Plant, έχοντας προσβληθεί
η ίδια από καρκίνο,επέκτειε τη μέθοδο θεραπείας του
δρ Hammer.Τα αποτελέσματα για την υγεία της υπήρξαν θεαματικά.

Αν όμως το βιώσει ως σύγκρουση με το σύντροφο της και η ίδια είναι δεξιόχειρας, θα πάθει καρκίνο
του μαστού. Αν το συναίσθημα είναι φόβος και περιφρόνηση προς αυτόν, προκαλείται υπογλυκαιμία. Αν βιωθεί ως
έλλει­ψη αυτοεκτίμησης, μπορεί να εμφανιστεί καρκίνος στο ηβικό οστό. Αν η έλλειψη αυτοεκτίμησης οφείλεται σε αθλητική
αποτυχία και όχι σε σεξουαλική, τότε το πρόβλημα θα εμφα­νιστεί μάλλον στο χέρι, στο πόδι, στα
δάχτυλα ή στον ώμο.
Άλλες καταστάσεις που τυπικά οδηγούν σε βιολογικές συγκρούσεις είναι οι απώλειες: απώλεια ενός
αγαπημένου προσώπου, της εργασίας μας ή κάποιου πολύτιμου αντικειμέ­νου.
Ο δρ Hammer πιστεύει ότι οι περισσότερες μεταστάσεις ή δευτερεύοντες όγκοι προκαλούνται κυριολεκτικά
από το φόβο του θανάτου που αισθάνεται ο ασθενής μετα τη διάγνωση του καρκίνου.
Η σύγκρουση μπορεί να μην πάρει μορφή φόβου αλλά θυμού, αγανάκτησης ή απομάκρυνσης από το σύντροφο ή τα παιδιά, οπότε εμφανίζονται όγκοι σε διάφόρα σημεία. Επίσης, η διά­γνωση του καρκίνου του παχέος εντέρου συνήθως οδηγεί σε καρκίνο του ήπατος, εξαιτίας του υποσυνείδητου φόβου της λιμοκτονίας.
Εν γένει, η απελπισία και η έλλειψη νοήματος ζωής προκα­λούν χρόνια υπερένταση, που εμποδίζει τη θεραπεία του καρ­κίνου και άλλων ασθενειών, αλλά δεν αποτελούν κύρια αιτία των ασθενειών. Σύμφωνα με το δρ Hammer, η πραγματική αιτία του καρκίνου και άλλων ασθενειών είναι ένας απροσ­δόκητος τραυματικός κλονισμός που μας βρίσκει συναισθη­ματικά απροετοίμαστους.

ΑΠΟΘΕΡΑΠΕΙΑ: ΦΑΣΗ ΠΡΩΤΗ
Η έναρξη ενός DHS, δηλαδή μιας συναισθηματικής σύγκρου-σης-κλονισμού, διαφέρει χαρακτηριστικά από τα άλλα προ­βλήματα που αντιμετωπίζουμε στην καθημερινή μας ζωή.
Τα αποτελέσματα της είναι μια διαρκής υπερένταση που οδηγούν σε κρύα χέρια και πόδια, ανορεξία και απώλεια βάρους αϋπνία και εμμονή στην αιτία της σύγκρουσης. Αν η σύγκρι­ση δεν λυθεί σύντομα, η μακροχρόνια υπερένταση θα οδηγήσει σει πιθανότατα στην εμφάνιση καρκίνου ή κάποιας άλλης ασθένειας. Μόλις επιλυθεί η συγκεκριμένη ψυχική σύγκρου ση, τα προηγούμενα συμπτώματα εξασθενούν, αφήνοντας όμως μια γενική εξάντληση του οργανισμού και ανάγκη για ανάπαυση. Αυτό είναι σημάδι ότι το παρασυμπαθητικό νευρι­κό σύστημα έχει τον έλεγχο. Αυτή αποτελεί και την αρχή της πρώτης φάσης αυτοθεραπείας του οργανισμού μας, η οποία μπορεί να είναι μακροχρόνια και δύσκολη.
Κατά τη διάρκεια, λοιπόν, αυτής της πρώτης φάσης, παρου­σιάζεται κατακράτηση· υγρών και φλεγμονή, αλλά ο όγκος παύει να αναπτύσσεται. Αυτό τελικά οδηγεί σε μια θεραπευ­τική κρίση, την οποία ο Hammer ονομάζει «επιληπτική» ή «επι-ληπτοειδή κρίση», επειδή προκαλείται από ένα οίδημα που αναπτύσσεται στην Εστία Hammer στον εγκέφαλο, με συμπτώ­ματα μοναδικά για κάθε ασθένεια.
Κατόπιν, το σώμα αρχίζει να αποβάλλει το συσσωρευμένο υγρό, ο ασθενής σταδιακά ανακτά τις δυνάμεις του και οι σωματικές λειτουργίες επιστρέφουν στο φυσιολογικό. Κι ενώ, λοιπόν, ο συνδετικός ιστός του εγκεφάλου, η γλοία. αρχίζει να επιδιορθώνει μόνος του την Εστία Hammer, η όλη διαδικασία μπορεί να γίνει αντιληπτή από τους συμβατικούς ακτινολόγους και να θεωρηθεί, εσφαλμένα, ως ταχέως ανα­πτυσσόμενος όγκος στον εγκέφαλο. Τότε λοιπόν τυγχάνει της ανάλογης αντιμετώπισης (χημειοθεραπεία, ακτινοβολίες κ.λ.π), με όλες τις ολέθριες συνέπειες για την εξέλιξη του ασθενούς.
0_δρ Hammer υπολογίζει ότι το 99% των εγκεφαλικών επει-σοδίων, όπως η αποπληξία, η ενδοεγκεφαλική αιμορραγία, οι κύστεις και οι όγκοι, οφείλεται σε «θεραπευτικά επεισόδια» πού προκαλούν οι εστίες Hammer. Επομένως τα θεωρεί προ­σωρινά και περιορισμένα, εκτός αν μεσολαβήσει άκαιρη ιατρική παρέμβαση. Η σημαντικότερη βοήθεια στις περιπτώ­σεις αυτές, εστιάζει αποκλειστικά στην προσπάθεια αποφυ­γής τυχόν εγκεφαλικού οιδήματος.
Κατά τη διάρκεια της θεραπευτικής κρίσης, ο ασθενής ενδέχεται για λίγο διάστημα να αναβιώσει την αρχική ψυχο­λογική σύγκρουση, με κρύα χέρια και κρύο ιδρώτα. Αυτό βοηθά στην υποχώρηση του εγκεφαλικού οιδήματος, επιτρέ­ποντας στις υπόλοιπες σωματικές λειτουργίες να επανέλθουν στο φυσιολογικό. Το επικίνδυνο σημείο είναι ακριβώς πριν από το τέλος της θεραπευτικής κρίσης, όπου θα φανεί αν το σώμα είναι αρκετά δυνατό, ώστε να υπερνικήσει την ασθέ­νεια.
Σε δύσκολες περιπτώσεις που οφείλονται σε μακροχρόνιες συναισθηματικές συγκρούσεις, ενδέχεται να αναπτυχθεί εκτεταμένο εγκεφαλικό οίδημα, οπότε ο δρ Hammer χρησιμο­ποιεί ενέσεις κορτιζόνης. Υπό φυσιολογικές συνθήκες όμως, χρησιμοποιεί απλά ένα συνδυασμό ουρίας και αντιφλεγμο-νωδών. Η φαρμακευτική ουρία έχει ισχυρές διουρητικές ιδιότητες και εξαιρετικά αποτελέσματα σε περιπτώσεις επι­κίνδυνα υψηλής πίεσης υγρών στον εγκέφαλο. Εν γένει χορη­γούνται 20 γραμμάρια ουρίας, 2-5 φορές την ημέρα.
Στο βιβλίο Your own perfect medicine της Martha Christy (FutureMed Inc.,USA), αναφέρε-
ται μια περίπτωση εκτεταμένου εγκεφαλικού όγκου που απειλού­σε τη ζωή ενός αοθενούς και που
εξαφανίστηκε ολοκληρωτικά εντός δύο ωρών από τη λήψη 256 mL ουρίας 30%. Αυτή η αναφορά αποδεικνύει καθαρά ότι ο υποτιθέμενος εγκεφαλικός όγκος ήταν στην πραγματι­κότητα ένα εκτεταμένο εγκεφαλικό οίδημα, όπως ακριβώς περιγράφει η θεωρία της Νέας ιατρικής του δρ Hammer.
Αυτό που ο δρ Hammer ονομάζει «επιληπτική κρίση», μπο­ρεί να πάρει μορφή καρδιακής προσβολής, πνευμονικής εμβολής,, ηπατίτιδας ή πνευμονικής λοίμωξης. Γενικά, κατά τη φάση αυτοθεραπείας, ο ασθενής έχει περισσότερες ενο­χλήσεις απ1 ό,τι προηγουμένως, κατά την ανάπτυξη του όγκου.
Κατά το πρώτο μέρος της φάσης αυτοθεραπείας, τα περισ­σότερα προβλήματα οφείλονται σε κατακράτηση υγρών, φλεγμονή και οίδημα των ιστών, που προκαλούν υπερβολικό πόνο. Για τον δρ Hammer όμως, το οίδημα, είτε στον εγκέφα­λο είτε στο όργανο, αποτελεί θετικό σημάδι θεραπείας.

ΑΥΤΟΘΕΡΑΠΕΙΑ: ΦΑΣΗ ΔΕΥΤΕΡΗ
Αφού ο ασθενής καταφέρει να ξεπεράσει την πρώτη θερα­πευτική κρίση, μύκητες και μυκοβακτήρια απομακρύνουν τα αδενοκαρκινώματα, ενώ ακόμα και ο ιός της ηπατίτιδας μπο­ρεί να βοηθήσει στην αναγέννηση του ήπατος! Στο στάδιο αυτό, βακτήρια, μύκητες και ιοί που βοηθούν στην κατάλυση των όγκων και στην αποκατάσταση κατεστραμμένων ιστών προκαλούν φλεγμονή, πόνο και πυρετό.
Αν σας φαίνεται παράξενο που ο δρ Hammer θεωρεί τα μικρόβια απαραίτητους βοηθούς ατη θεραπεία του καρκίνου, υπάρχει κάτι άλλο που θα σας φανεί ακόμα πιο παράξενο. Στο οντογε-νετικό σύστημα όγκων και καρκινοειδών ασθενει­ών, διακρίνει δύο διαφορετικές διαδικασίες κατά την ενεργό φάαη του κλονισμού:
Ανάλογα με τη θέση της Εστίας Hammer στον εγκέφαλο, μπορεί να συμβεί είτε πολλαπλασιασμός, είτε καταστροφή των κυττάρων. Η πρώτη ομάδα εμφανίζει πολλαπλασιασμό των κυττάρων και ανάπτυξη του όγκου κατά τη φάση της συναισθηματικής σύγκρουσης, ενώ ατη συνέχεια απομακρύ­νει τα επιπλέον κύτταρα με τη βοήθεια μικροβίων κατά τη φάαη θεραπείας. Η άλλη ομάδα προκαλεί καταστροφή των κυττάρων κατά τη φάση της συναισθηματικής σύγκρουσης, με αποτέλεσμα να προκαλούνται έλκη, νεκρώσεις και κενά στους ιστούς που πλήττουν, λόγου χάρη, τα οστά (οστεοπό­ρωση), τα νεφρά, τη σπλήνα ή τις ωοθήκες. Κατά τη φάαη αυτοθεραπείας, η δεύτερη αυτή ομάδα προσπαθεί να γεμίσει τα κενά που δημιουργήθηκαν με πολλαπλασιασμό των κυττά­ρων. Οι νεκρώσεις ιστών και η οστεόλυση (διάλυση του οστού) αποκαθίστανται από βακτήρια που αρχικά σχηματίζουν αποστήματα, τα οποία στη συνέχεια επουλώνονται και γεμίζουν κοκκιώδη ιστό, σχηματίζοντας έτσι οστεοσάρκωμα, λέμφωμα, ινομύωμα και θεραπευτικές κύστες. Επιπλέον, κατά τη φάση αυτοθεραπείας, εμφανίζεται συχνά λευχαιμία, όπως ακριβώς και μετά από βλάβη των οστών από ακτινο­βολία, επιδράσεις χημικών ουσιών ή καρκίνο.
Συμφωνά με τον δρ Hammer αυτές οι παθήσεις εν γένει αυτονομούνται και ξεφεύγουν από τον έλεγχο μόνον όταν συμβούν επιπλέον συναισθηματικοί κλονισμοί, όταν το σώμα είναι πολύ ηλικιωμένο ή εξασθενημένο ή όταν χρησιμοποιη­θούν άκρως επιβαρυντικές για τον οργανισμό μέθοδοι της συμβατικής ιατρικής. Αντίθετα, οι μέθοδοι φυσικής θεραπεί­ας στοχεύουν στην παράλληλη υποστήριξη σώματος και νου στη δύσκολη αυτή περίοδο.
Οι περισσότερες αυτοθεραπείες προχωρούν χωρίς ιδιαίτε­ρα προβλήματα, αλλά στο 10% περίπου των περιπτώσεων χρειάζεται και η υποστήριξη ενός έμπειρου θεραπευτή, ιδιαί­τερα κατά τη θεραπευτική κρίση.
ΛΥΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ
Το βασικό για τη ριζική θεραπεία σε κάθε περιστατικό καρ­κίνου, είναι να βρούμε το αρχικό «βίωμα-ψυχικό τραύμα» και να βεβαιωθούμε ότι θεραπεύθηκε. Σε πολλές περιπτώσεις, το τραύμα αυτό έχει διορθωθεί ήδη από μόνο του, οπότε ο ααθενής πάσχει μόνο από κάποια επίδραση της φάσης αυτο­θεραπείας.
Λόγου χάρη, μπορεί κάποιος να έχει χάσει το κτήμα του ή την επιχείρηση του, αλλά στη συνέχεια να έχει αποκτήσει μια νέα ικανοποιητική ασχολία. Το αποτέλεσμα μπορεί να είναι ένας όγκος που σταδιακά γίνεται λανθάνων ή τελικά διαλύε­ται.

Κανείς δεν πέθανε απο AIDS χωρίς να έχει προηγουμένως μάθει οτι είναι οροθετικός ή να πιστεύει για κάποιο λόγο.
Περίπου το 40% των όγκων που εντοπίζονται με ιατρικές εξετάσεις ρουτίνας είναι παλιοί και αβλαβείς, δηλαδή λανθανόντες και αποτιτανωμένοι. Ωοτόσο, μπορεί και πάλι να προκύψουν επιπλοκές, αν η ιατρική παρέμβαση προκαλέοει ένα συναισθηματικό κλονισμό στον ασθενή λόγω φόβου θανάτου, ο οποίος θα προκαλέσει την αύξηση του ήδη υπάρ­χοντος ή τη δημιουργία ενός νέου όγκου.
Παρ’ όλα αυτά, σε μερικές περιπτώσεις ενδέχεται να είναι ακόμη ενεργή η αρχική συναισθηματική σύγκρουση ή να υπάρχει μια δεύτερη ενεργή σύγκρουση. Εφ’ όσον δεν το γνωρίζουμε, πρέπει να ερευνήσουμε κάθε περίπτωση, ώστε να βρούμε την αρχική και τυχόν άλλες νέες συγκρούσεις. Πρέπει να θυμηθούμε το παρελθόν, ιδίως ένα με δύο χρόνια πριν από την έναρξη του προβλήματος και να μελετήσουμε το συναισθηματικό μας ιστορικό λίγο πριν, λίγο πρίν και μετά τη διάρκεια του διαστήματος αυτού. Εδώ, ο διαλογισμός και η θεραπεία «μέσω αναδρομής» μπορεί να βοηθήσουν ουσιαστικά στην ανακάλυψη των συναισθηματικών κλονισμών.
Αν εξακολουθεί να υπάρχει έντονη συναισθηματική αντί­δραση, ακόμα κα όταν έχει βρεθεί η αιτία της σύγκρουσης, τότε σίγουρα το πρόβλημα δεν έχει λυθεί. Το καλύτερο είναι να αντιμετωπιστεί με φυσικό τρόπο, στην πράξη δηλαδή, εφ’ όσον κάτι τέτοιο είναι εφικτό. Λόγου χάρη, αν προκλήθηκε από την απώλεια του συντρόφου, μπορεί να βρεθεί νέος σύντροφος. Αν χάθηκε ένα παιδί, μπορεί η μητέρα να μείνει και πάλι έγκυος ή να υιοθετήσει ένα παιδί.Ωστόσο δεν είναι το γεγονός της εγκυμοσύνης ή του νέου συντρόφου που μας θεραπεύει, αλλά μάλλον η δυνατότητα να συμφιλιωθούμε με την απώλεια μας, να την αποδεχθούμε και να συνεχίσουμε να
ζούμε. Αν δεν μπορούμε να το κάνουμε, δεν θα μας ωφελή­σει ούτε ο νέος σύντροφος, ούτε και ένα άλλο παιδί, παρά μόνο κάποιος έμπειρος θεραπευτής.
Αν δεν είναι δυνατόν να δοθεί φυσική λύση ή δεν μπορεί να βρεθεί κάποιος θεραπευτής, προτείνεται η χρήση «κατευθυ­νόμενης φαντασίας>> είτε με τη βοήθεια ενός συντρόφου ή στενού φίλου._Σε χαλαρή και διαλογιστική κατά-σταση, αναδημιουργείται και αναβιώνεται η συναισθηματική σύγκρουση όσο πιο έντονα είναι δυνατόν, αντικαθιστώντας την έκβαση με μία νέα επιθυμητή ή γενικώς αποδεκτή λύση. Η νέα έκβαση είναι δυνατόν να δημιουργηθεί και να πρανιια-τοποιηθεί με τη φαντασία όσο το δυνατόν πιο ζωντανά και λεπτομερώς γίνεται. ‘Ολες οι αισθήσεις πρέπει να βοηθήσουν σ’ αυτή την προσπάθεια, ώστε να υπάρξει το επιθυμητό απο­τέλεσμα. Το αρχικό βίωμα ενδέχεται να μας έχει σημαδέψει με μνήμες άσχετων λεπτομερειών(ίχνη),στις οποίες ο οργανισμός
αντιδρά με αλλεργίες. Και σ’ αυτή την περίπτωση, ακολουθείται ο ίδιος τρόπος αντιμετώπισης, όπως και προη­γουμένως.

Το όργανο στόχος δεν καθορίζεται τόσο απο το ίδιο το τραυματικό γεγονός,αλλά μάλλον απο την ιδιαίτερη ψυχολογική σημασία που έχει για μας.
Αν δεν υπάρχει η δυνατότητα εφαρμογής καμιάς απο τις παραπάνω μεθόδους και επικρατεί η αίσθηση ότι ο οργανι­σμός έχει ταλαιπωρηθεί υπερβολικά και επίπονα, τότε μόνον η πνευματική κατανόηση και η αποδοχή μπορούν να βοηθήσουν.
Αυτό που πρέπει να γίνει, είναι να εντοπιστούν τα ευαί­σθητα σημεία του ασθενούς και να αποφευχθούν περαιτέρω συναισθηματικές συγκρούσεις. Σε περίπτωση όμως που προ­κληθεί κάποια καινούρια σύγκρουση, πρέπει να αποβληθεί το συντομότερο δυνατόν.
Όλες οι ενεργές συναισθηματικές συγκρούσεις σταματούν και η φάση αυτοθεραπείας ξεκινά όταν ο ασθενής καταφέρει να αγαπήσει και να συγχωρήσει ακόμη και όλους όσοι νιώθει ότι τον έχουν αδικήσει. Η φάση θεραπείας μπορεί να διευκο­λυνθεί ακόμη περισσότερο, αν ο ασθενής πιστέψει ότι θα είναι σύντομη και ήπια και να οδηγηθεί μ’ αυτό τον τρόπο σε πλήρη ανάρρωση.
Σύμφωνα με τον δρ Hammer, τα άγρια ζώα παθαίνουν καρ­κίνο, όπως κι εμείς, από τα ίδια βιολογικά προγράμματα αντιμετώπισης κλονισμού. Ωστόσο, το 80-90% επιβιώνουν και δεν το αντιλαμβάνονται καν, επειδή η φάση θεραπείαςακολουθεί τη φυσική της πορεία. Αυτά που πεθαίνουν είναι, κυρίως, γέρικα ζώα που δεν μπορούν να λύσουν μια σύγκρουση επανακτώντας την περιοχή τους από κάποιον αντίπαλο ή αναπληρώνοντας ένα χαμένο νεογέννητο.
Στην κοινωνία μας τα πράγματα είναι διαφορετικά, επειδή, κατά κανόνα, η φυσική διαδικασία θεραπείας διαταράσσεται. Συχνά, κατά την ενεργό φάση της σύγκρουσης χορηγούνται ηρεμιστικά ή αντικαταθλιπτικά, που εμποδίζουν τη δυνατότη­τα αντιμετώπισης και, επομένως, και το ενδεχόμενο να κερ-δηθεί ο χαμένος ζωτικός χώρος. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε διάγνωση καρκίνου, γεγονός που προκαλεί μία ακόμη ενερ­γή συναισθηματική σύγκρουση και μπορεί να καταλήξει στη χορήγηση μορφίνης, η οποία αχρηστεύει την αυτοθεραπευτική μας ικανότητα.
Ο δρ Hammer δεν πιστευει ότι η υγιεινή διατροφή, τα ιάματα, η κάθαρση και η υγιεινή ζωή,γενικά, μπορούν να θερα­πεύσουν το καρκίνο.Ωστόσο, όλα αυτά είναι σημαντικά, προκειμένου να αντέξουμε τις δυσκολίες της φάσης αυτοθεραπείας.
Ακόμα, ο δρ Hammer θεωρεί πως όλες οι ασθένει-ες συνίστανται σε δύο φάσεις: την αρχική, με
με την ενεργό συναισθηματική σύγκρουση που
ακολουθείται -εφ’ όσον είναι εφικτό- από μια
δεύτερη φάση θεραπείας, που αντιστρέφει το
πρόγραμμα της σύγκρουσης. Ο δρ Hammer δεν τις ονομάζει ασθένειες, αλλά «ειδικά βιολογικά προγράμ- \ ματα».Έχει εργασθεί με πάνω απο 31000 ασθενείς και οι θεωρίες
του επιβεβαιώθηκαν σε όλες τις περιπτώσεις.
Ο ίδιος υποστηρίζει ότι, συνολικά, η Νέα Ιατρική έχει ποσοστό επιτυχίας 95% στην αντιστροφή του καρκίνου υπό ιδανικές συνθήκες. Αυτό συμβαίνει αν λυθεί εγκαίρως η συναισθηματική σύγκρουση και αν δεν υπάρξει νέα σύγκρου­ση, αλλά ούτε και παρέμβαση της συμβατικής Ιατρικής. Ωστόσο, πολλοί ασθενείς με προχωρημένες παθήσεις ίσως να μην κατορθώσουν να λύσουν τις συναισθηματικές συγκρούσεις τους ή να το κάνουν πολύ αργά κι έτσι να μην ανταποκριθούν στη θεραπεία.

ΜΙΑ ΟΛΙΣΤΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ ΤΟΥ HAMMER

Ο αρθρογράφος Walter Last προσωπική του θέση σχετικά με τη Νέα Ιατρική του δρ Hammer «Από την προσωπική μου εμπειρία και γνώση, δεν έχω καμία αμφιβολία για την πρωταρχική σημασία των συναισθημάτων και των πεποιθήσεων μας στην πρόκληση και τη θεραπεία των ασθενειών μας. Επιπλέον, ,τα γραπτά του δρ Hammer δίνουν την εικόνα ενός σοβαρού και σχολαστικού ερευνητή, τα ευρήματα του οποίου έχουν επαληθευτεί από πολλά επι­στημονικά ιδρύματα και γιατρούς, μεταξύ των οποίων και καθηγητές της Ιατρικής. Μόνον εκείνοι που αρνούνται να εξετάσουν απροκατάλυπτα τα στοιχεία αυτά συνεχίζουν να τον κατηγορούν.
Δεν έχω λοιπόν καμία αμφιβολία για την ισχύ της βασικής του πρότασης: ότι συγκεκριμένες ασθένειες και ιδιαίτερα ο καρκίνος, συνδέονται με ορατές βλάβες σε συγκεκριμένα σημεία του εγκεφάλου, καθώς και με συγκεκριμένα ψυχολογικά βιώματα. Η υπόθεσή του για τις δύο φάσεις της πορείας της ασθένειας, όπου η φάση αυτοθεραπείας είναι μια αντι­στροφή των αρχικών συμπτωμάτων της ασθένειας, είναι βασική έννοια των φυσικών θεραπειών.
Ωστόσο, ο δρ Hammer διστάζει να επεκτείνει ή να τροποποι­ήσει τη θεωρία του συμπεριλαμβάνοντας και άλλα ενδεχόμε­να. Βασικά, υποθέτει την ύπαρξη μιας μονόδρομης επικοινω­νίας από την ψυχή προς το όργανο μέσω του εγκεφάλου. Εγώ προτείνω, αντ’ αυτού, μια αμφίδρομη επικοινωνία από την ψυχή προς το όργανο, καθώς και από το όργανο προς τον εγκέφαλο και την ψυχή.
Θα σας δώσω ένα παράδειγμα: Γνωρίζουμε ότι οι θάνατοι από καρκίνο του μαστού στην Κίνα είναι ένας στους 10.000 σε σύγκριση με έναν στους 10 στις περισσότερες δυτικές χώρες. Η καθηγήτρια Jane Plant συνειδητοποίησε όχι, αντί-, θετά με τις γυναίκες δυτικής νοοτροπίας οι Κινέζες—δεν_ καταναλώνουν γάλα ζώων και τα παράγωγα του. Η ίδια είχε παρουσιάσει για πέμπτη φορά καρκίνο του μαστού και πίστευαν ότι θα πεθάνει. Αποφάσισε, λοιπόν, να αποφύγει όλα τα γαλακτοκομικά προϊόντα, και σύντομα ο όγκος χης εξαφανίστηκε! Δεν έχει εμφανίσει καρκίνο εδώ και 13 χρό­νια (βλέπε Your life in your hands της Jane Plant, εκδόσεις Virgin,UK, 2000). Δεδομένου ότι οι Κινέζοι εμφανίζουν συνηθισμένα ποσοστά σε άλλους τύπους καρκίνου, θα πρέπει να υπάρχει κάποιος ειδικός παράγοντας που προκαλεί τα χαμηλά ποσοστά καρκίνου του μαστού. Υποθέτοντας πως είναι πράγματι το γάλα, κάνω τις παρακάτω σκέψεις.
Το γάλα έχει μεγάλη περιεκτικότηχα χου αναπτυξιακού παράγοντα ινσουλίνης,IGF-1, που κινητοποιεί την ανάπτυξη του ιστού των μαστών κατά την εφηβεία και την εγκυμοσύνη. Η IGF-1 υπάρχει επίσης στο σώμα των αγελάδων και φαίνε­ται πως κινητοποιεί και άλλους καρκίνους που σχεχίζονχαι με ορμόνες, όπως ο καρκίνος του προστάτη. Αν υποθέσουμε πως αυτό προκαλεί διαρκή διέγερση, σε χαμηλά επίπεδα, του ιστού των μαστών και της αντίστοιχης περιοχής χου εγκεφά­λου στις γυναίκες που καταναλώνουν γάλα και γαλακτοκομι­κά προϊόντα, υπάρχουν δύο ενδεχόμενα:
1. Οι ευαισθητοποιημένες περιοχές του εγκεφάλου προκα­λούν πολύ εντονότερη αντίδραση σε τυχόν συναισθημα­τική σύγκρουση σχετική με το παιδί ή το σύντροφο, οπότε οι γυναίκες που πίνουν γάλα αποκτούν συχνότερα καρκίνο του μαστού.
2. Δεν αποκλείεται το ενδεχόμενο να υπάρχει μια συναι-αθηματική σύγκρουση σε ύφεση ή κάποιο γεγονός χου παρελθόντος που είναι ακόμη ενεργοποιημένο. Η συνε­χής συνδυασμένη διέγερση από το γεγονός αυτό και την IGF-1 μπορεί να προκαλέσει τη σταδιακή ανάπτυξη μιας Εστίας Hammer ή την αιφνίδια εμφάνιση του καρκίνου, όταν φτάσει σε οριακό σημείο.
Με βάση τα όσα διαπιστώνουμε, μάλλον θα πρέπει να ληφθούν υπ’ όψιν και οι διάφοροι επιβαρυντικοί περιβαλλο­ντικοί παράγοντες στη δημιουργία των Εστιών Hammer, σε ουνδυασμό με τις ψυχολογικές συγκρούσεις. Οι περισσότε­ροι άνθρωποι σήμερα κάνουν ιδιαίτερα ανθυγιεινή ζωή και έχουν βεβαρημένη κληρονομικότητα. Ενδέχεται τα πράγματικά υγιή άτομα να μην αναπτύσσουν Εστίες Hammer αντιδρώ­ντας σε έναν απροσδόκητο συναισθηματικό κλονισμό ή να παρουσιάζουν ένα ήπιο επεισόδιο που θεραπεύεται μόνο του.
Κατά παρόμοιο τρόπο, με μια ανάδρομη διαδικασία, η κατάλληλη φυσική θεραπεία που εστιάζει στο άρρωστο όργα­νο, μπορεί να στείλει ένα μήνυμα στην αντίστοιχη περιοχή του εγκεφάλου, βοηθώντας τη θεραπεία της Εστίας Hammer και με τον καιρό να οδηγήσει στη λύση της συναισθηματικής σύγκρουσης.
Τα πιο πρόσφατα επιστημονικά πορίσματα μας επιβεβαιώ­νουν την αλληλοσύνδεση μεταξύ συναισθημάτων, θρεπτικών ουσιών, εγκεφάλου και οργάνων. Η έρευνα για την εξέταση των μυών αποκάλυψε μια σχέση μεταξύ διαφόρων θρεπτι­κών ουσιών και συναισθημάτων, με συγκεκριμένους μύες και όργανα, που εξασφαλίζεται μέσω των μεσημβρινών του βελονισμού. Ένα αναπάντεχο εύρημα ήταν το γεγονός ότι ο εγκέφαλος επηρεάζεται άμεσα. Όταν ένα ραδιενεργό θρεπτι­κό συστατικό τοποθετείται στο πίσω μέρος του στόματος, ανιχνεύεται στον εγκέφαλο εντός δευτερολέπτων!
Πιστεύω λοιπόν, πως η λύση των συγκρούσεων μπορεί να συμβεί και με μη ειδικούς τρόπους. Αν υποθέσουμε πως ένας ασθενής υφίσταται ένα συναισθηματικό κλονισμό εξαιτίας της διάγνωσης καρκίνου, αυτή η συναισθηματική σύγκρουση μπορεί να λυθεί αν ο ασθενής πιστεύει ολόψυχα ότι η θερα-πεία του θα είναι αποτελεσματική…» ΗΝ