“Έσβησε” ο Θανάσης Βέγγος

Έχασε τη μάχη για τη ζωή, σε ηλικία 84 ετών, ο "καλός άνθρωπος" του ελληνικού κινηματογράφου, Θανάσης Βέγγος, ο οποίος νοσηλευόταν από τις 19 Δεκεμβρίου 2010 στην Εντατική Μονάδα του "Ερυθρού Σταυρού", μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο.

Η καρδιά του σπουδαίου ηθοποιού σταμάτησε να χτυπάει λίγο μετά τις 7 το πρωί.

Η είδηση του θανάτου του έχει προκαλέσει συγκίνηση στο πανελλήνιο, αφού ο Βέγγος ήταν ...
ο λαϊκός, κωμικός κινηματογραφικός ήρωας που όλοι αγαπήσαμε μέσα από τις κωμωδίες στις οποίες πρωταγωνίστησε.

Εκτός από το πηγαίο λαϊκό ταλέντο του ο Θανάσης Βέγγος διακρινόταν για το ήθος, την ευπρέπεια και την ταπεινότητά του.

Έτσι διακριτικά, όπως είχε επιλέξει να ζήσει, έφυγε από τη ζωή.

Στο πλευρό του μέχρι τελευταία στιγμή στάθηκαν φίλοι και συγγενείς αλλά και πολλοί απλοί πολίτες που τον αγάπησαν και μεγάλωσαν μέσα από τις ταινίες του.

Συγκλονισμένος ο καλλιτεχνικός κόσμος

Εμφανώς συγκινημένος ο ηθοποιός Γιάννης Μόρτζος δήλωσε στο Newsbomb.gr: "Ο Θανάσης Βέγγος υπήρξε πρότυπο ανθρώπου και καλλιτέχνη. Έδωσε τα πάντα για την τέχνη που υπηρετούσε, για το θέατρο, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο, χωρίς να έχει οικονομικό όφελος. Η αξιοπρέπεια αυτού του καλλιτέχνη θα μείνει ως πρότυπο γιατί ποτέ δεν δημιούργησε το παραμικρό σκάνδαλο. Την σημερινή μου παράσταση θα την αφιερώσω στη μνήμη του Θανάση Βέγγου".

«Ο Βέγγος ήταν η Ελλάδα»

Την βαθιά της θλίψη για το θάνατο του Θανάση Βέγγου, εξέφρασε με δηλώσεις της στο Newsbomb.gr, η Βάσια Τριφύλλι, η οποία εμφανώς συγκινημένη έπλεξε το εγκώμιο του, τόσο για το ήθος του όσο και για το καλλιτεχνικό του έργο.

"Ο χαμός του Θανάση Βέγγου είναι μεγαλύτερο πλήγμα ακόμα και από την οικονομική κρίση. Άδειασε η Ελλάδα. Ο Βέγγος ήταν η Ελλάδα. Η Ελλάδα που θα θέλαμε. Ο Βέγγος είχε όλα όσα θα έπρεπε να έχουμε ως Έλληνες. Ήθος, αξιοπρέπεια, ταπεινοφροσύνη. Ανήκω και γω στην «σχολή» ήθους Βέγγου. Ήταν ένας συγκλονιστικός άνθρωπος που δούλευε χωρίς πολλά λόγια και έπαρση. Είναι ο άνθρωπος που με πήρε άγνωστη και με έκανε πρωταγωνίστρια".

Η πορεία του...

Γεννήθηκε στον Πειραιά, στο Νέο Φάληρο, στις 29 Μαΐου του 1927. Ο πατέρας του ήταν δημόσιος υπάλληλος, συγκεκριμένα εργαζόταν στην Εταιρεία Ηλεκτρισμού, και ήρωας της αντίστασης. Μετά τον πόλεμο, εκδιώχθηκε από τη δουλειά του εξαιτίας των πολιτικών του φρονημάτων. Η απόλυση του πατέρα του προκάλεσε, όπως ήταν αναμενόμενο, σοβαρό οικονομικό πρόβλημα στην οικογένεια του Θανάση, κάτι που τον ανάγκασε να πέσει στον αγώνα για το μεροκάματο. Κυριότερη μεταξύ των επαγγελμάτων με τα οποία ασχολήθηκε ήταν η απασχόληση σε επεξεργασίες δερμάτων. Παράλληλα έκανε διάφορα μικροθελήματα στη γειτονιά του. Τα χρόνια 1948-1950 εξορίστηκε στη Μακρόνησο, όπου γνωρίστηκε με τον μετέπειτα γνωστό σκηνοθέτη Νίκο Κούνδουρο. Αυτή η γνωριμία οδήγησε στην πρώτη του εμφάνιση στον κινηματογράφο, το 1954 στην ταινία Μαγική Πόλις του Κούνδουρου. Για τα επόμενα πέντε χρόνια έπαιξε σε μικρούς ρόλους, εργαζόμενος παράλληλα και ως φροντιστής στα πλατό. Την περίοδο αυτή εμφανίστηκε σε μερικές από τις πιο ιστορικές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου, όπως Ο δράκος, Διακοπές στην Αίγινα, Μανταλένα, Συννεφιασμένη Κυριακή, Ο Ηλίας του 16ου, Ποτέ την Κυριακή.
Ο πρώτος του μεγάλος ρόλος ήταν μαζί με το Νίκο Σταυρίδη στην ταινία Οι δοσατζήδες του 1960. Τον ίδιο καιρό, το 1959 πήρε άδεια ασκήσεως επαγγέλματος ηθοποιού όχι από Σχολή αλλά ως εξαιρετικό ταλέντο με εξετάσεις σε ειδική επιτροπή. Η πρώτη του θεατρική παράσταση ήταν στην επιθεώρηση «Ομόνοια πλατς πλουτς», δίπλα στους Νίκο Ρίζο και Γιάννη Γκιωνάκη, επίσης το 1959.

Τα επόμενα χρόνια, συνεργαζόμενος κυρίως με τον σκηνοθέτη Πάνο Γλυκοφρύδη, υιοθέτησε τον τύπο του νευρικού, αεικίνητου τύπου, που τον καθιέρωσε και αρχίζει να γίνεται δημοφιλής. Με ταινίες όπως Ψηλά τα χέρια, Χίτλερ, Μην είδατε τον Παναή, Ζήτω η τρέλα, Πολυτεχνίτης κι ερημοσπίτης καθιερώθηκε στη συνείδηση του κοινού.

Το 1964, σε αναζήτηση καλλιτεχνικής ελευθερίας, ίδρυσε τη δική του εταιρία παραγωγής ΘΒ - Ταινίες Γέλιου. Την περίοδο 1965-1969, συνεργαζόμενος με τον Πάνο Γλυκοφρύδη και τον Ερρίκο Θαλασσινό, αλλά και σκηνοθετώντας ο ίδιος κάποιες φορές, γύρισε τις καλύτερες κατά γενική ομολογία ταινίες του, όπως τις Φανερός πράκτωρ 000, Τρελός, παλαβός και Βέγγος, Ποιος Θανάσης;, που τις χαρακτηρίζουν το σουρεαλιστικό χιούμορ, ο αυτοσχεδιασμός και η πηγαία ερμηνεία. Παρά την εμπορική και καλλιτεχνική τους επιτυχία, οι ταινίες αυτές οδηγούν την εταιρία του Βέγγου σε κλείσιμο και τον ίδιο σε οικονομική καταστροφή, από την οποία θα συνέλθει μόνο μετά από πολλά χρόνια.

Η καριέρα του συνεχίστηκε πλάι στον σκηνοθέτη Ντίνο Κατσουρίδη, ενώ η δημοτικότητά του παραμένει σταθερή κι οδήγησε στην αποθέωσή του από τον κόσμο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης του 1971, όπου η ταινία Τι έκανες στον πόλεμο Θανάση; απέσπασε τα βραβεία κριτικών και κοινού. Άλλη σημαντική ταινία αυτής της περιόδου είναι Ο Θανάσης στη χώρα της σφαλιάρας του 1976.
Η θεματολογία των ταινιών του μετατοπίζεται προς την κοινωνική κριτική, ενώ το 1983 σταμάτησε για λίγα χρόνια να κάνει κινηματογράφο. Τη δεκαετία του '80 ασχολήθηκε με το γύρισμα έξι βιντεοταινιών και της τηλεοπτικής σειράς Βεγγαλικά που, μετά από προσπάθειες πολλών ετών, προβλήθηκε τελικά στην τηλεόραση το 1988.Το 1990 εμφανίστηκε στη σειρά του Αστυνόμος Θανάσης Παπαθανάσης.

Η επιστροφή του στον κινηματογράφο έγινε με την ταινία Ήσυχες μέρες του Αυγούστου του Παντελή Βούλγαρη. Η ερμηνεία του είχε πια διαφοροποιηθεί, ήταν χαμηλών τόνων αλλά μεγάλης εκφραστικότητας, με κορυφαία στιγμή το ρόλο του στην ταινία Όλα είναι δρόμος του 1998. Την περίοδο αυτή εμφανίστηκε επίσης στην Επίδαυρο, το 1997 στο ρόλο του Δικαιόπολι στους Αχαρνής και το 2001 στην Ειρήνη του Αριστοφάνη με μεγάλη επιτυχία. Το 2002, σχεδόν πενήντα χρόνια μετά την πρώτη του κινηματογραφική εμφάνιση, ο Θανάσης Βέγγος κράτησε έναν από τους βασικούς ρόλους στην τηλεοπτική σειρά Περί ανέμων και υδάτων.

Ο Θανάσης Βέγγος ήταν μέλος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών και του Σωματείου Παραγωγών.
Την εποχή που γυριζόταν Ο δράκος παντρεύτηκε την Ασημίνα Βέγγου, με την οποία απέκτησαν δύο γιους.
 

Αντίο καλέ μας Άνθρωπε
http://spithakentroathinas.blogspot.com/2011/05/blog-post_03.html