ΙΩΑΝΝΑ ΚΟΛΟΒΟΥ : Στην τραγική πατρίδα μας ποινικοποιούνται ακόμα και οι προθέσεις… ( για την Πολιτική επιστράτευση των καθηγητών )

της Ιωάννας Κολοβού*

Divide et impera

«Διαίρει και βασίλευε» είναι η μετάφραση της λατινικής φράσης του τίτλου.  Τίτλος ο οποίος κακώς αποδόθηκε στον  Μακιαβέλλι, είναι αγνώστου …

Τη φράση αυτή βλέπουμε αυτές τις ημέρες στην πιο τραγική της εφαρμογή. Η ΟΛΜΕ αγωνίζεται για τα αιτήματά της, και μη έχοντας άλλο δρόμο η διέξοδο, ετοιμάζεται για απεργία πάνω στις Πανελλαδικές.

Ω της φρίκης! Ξαφνικά η κυβέρνηση αποφάσισε πως αγαπάει τρομερά τους μαθητές, πως ενδιαφέρεται για τον μέλλον τους  πως είναι εγκληματικό αυτό που ετοιμάζονται να κάνουν οι εκπαιδευτικοί. Η κυβέρνηση η οποία είναι η τελευταία που θα είχε το δικαίωμα, να αναφερθεί στα παιδιά. Πρόκειται για ύβρι.  Ακόμα και η αναφορά στα δικαιώματα των παιδιών  από  αυτή τη δράκα των υποτελών πολιτικών που κατέστρεψε το μέλλον τους, τα μιάζει τα λερώνει.

Ο Σίμος Κεδίκογλου έσπευσε να δηλώσει πως αυτή τη στιγμή 100 οικογένειες κάθονται σε αναμμένα κάρβουνα. Σας πήρε ο πόνος κύριε πρώην συνάδελφε. Κάποιοι από εμάς τους Έλληνες που έχουμε παιδιά σ’ αυτή την κατάσταση, με τις δικές σας δηλώσεις καθόμαστε σε αναμμένα κάρβουνα, όχι με των καθηγητών.
Ώστε πολιτική επιστράτευση! Ούτε η χούντα δεν τόλμησε να κάνει κάτι παρόμοιο. Και καλά, η χούντα δεν καλούσε σε διάλογο, εσείς που δεν είστε χούντα, τι κάνετε; Έτσι σας είπαν τα αφεντικά σας; Να φέρνετε στο ύστατο σημείο εξευτελισμού τους εκπαιδευτικούς του δημοσίου, να τους αναγκάζετε να μπουν απέναντι στα παιδιά και τους γονείς,  για να αλληλοεξοντωθούν; Η επιστράτευση μάλιστα, γίνεται όχι ενάντια σε μια ειλημμένη απόφαση για απεργία, αλλά  ενάντια στην πρόθεση για απεργία!

Στην τραγική πατρίδα μας ποινικοποιούνται ακόμα και οι προθέσεις…
Όσο για τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ τα συνδικαλιστικά σωματεία που κανονικά θα έπρεπε να είναι

Μικης Θεοδωράκης για την μαχη στην ΙΕΡΙΣΣΟ : Εάν ήμουν νέος, θα πήγαινα να αγωνιστώ μαζί τους.

Ειδικά για τους Έλληνες που έχουν την ευλογία να ζουν σε ένα φυσικό περιβάλλον θεϊκού κάλλους, η αγάπη, ο σεβασμός και η προστασία της φύσης πρέπει να είναι το πρώτο και σπουδαιότερο καθήκον.

Έχω δηλώσει για το Αιγαίο ότι θα πρέπει να παραμείνει αλώβητο από αναζητήσεις, εξορύξεις και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων εκτιμώντας ότι η φυσική ομορφιά του είναι απείρως πιο πολύτιμη από οποιαδήποτε οικονομική ωφέλεια.

Κάτω από το πρίσμα αυτό θεωρώ ότι στην Ιερισσό διαπράττεται ένα αποτρόπαιο εθνικό έγκλημα για το οποίο οι υπεύθυνοι κάποτε θα δώσουν λόγο. Ας μην επαίρονται οι σημερινοί εξουσιαστές και τα όργανά τους ότι έχουν τάχα μαζί τους τον Νόμο και την δύναμη. Η ζωή είναι σφαίρα που γυρίζει. Ας θυμηθούν πού βρίσκονται σήμερα οι … εθνοσωτήρες της Χούντας.

Επισυνάπτω την μελέτη μου με θέμα την «Λαϊκή Επιτροπή» που είναι αποκύημα της προσωπικής μου πείρας ως Βουλευτή της Β΄ Πειραιώς. Το κύριο πρόβλημά μας ήταν και πάλι η μόλυνση του περιβάλλοντος. Στην Δραπετσώνα από το εργοστάσιο τσιμέντου και στο Κερατσίνι από τη Ηλεκτρική που εξέπεμπε δηλητηριώδη αέρια. Δημιουργήσαμε τότε δύο Λαϊκές Επιτροπές με το σύνολο των κατοίκων όπως στην Ιερισσό. Δώσαμε σκληρές μάχες, συχνά σώμα με σώμα με τις διωκτικές δυνάμεις. Και τελικά νικήσαμε! Στα 1965, δηλαδή σε πολύ δύσκολους καιρούς.

Πώς να μη χαιρετήσω το γεγονός ότι η Ιερισσός έγινε μια τεράστια Λαϊκή Επιτροπή με θάρρος, πίστη, δυναμισμό και αυτοθυσία; Γι’ αυτό και έχει λυσσάξει κυριολεκτικά η εξουσία.

Εάν ήμουν νέος, θα πήγαινα να αγωνιστώ μαζί τους. Εξ άλλου το παράδειγμά τους μας φωτίζει σαν φάρος. Μας δείχνει το δρόμο που θα πρέπει να ακολουθήσουν όλοι οι ζωντανοί και Ανεξάρτητοι Έλληνες.

Γι’ αυτόν τον λόγο καλώ όλες τις Σπίθες να μελετήσουν τι ακριβώς συμβαίνει εκεί πέρα, ώστε να

Ποιός είναι ο αληθινός χρυσός της Χαλκιδικής. του Σάββα Μπέρδου

Ποιός είναι ο αληθινός χρυσός της Χαλκιδικής.
Σάββας Μπέρδος

Τα γεγονότα των Σκουριών Χαλκιδικής και η υποτιθέμενη επένδυση στην περιοχή φέρνουν στην επιφάνεια ξανά την σχέση που είχε, τα τελευταία χρόνια, το ελληνικό κράτος και τις πολιτικές που ακολούθησε για το φυσικό περιβάλλον στην χώρα μας. Μπορεί να φαίνεται ή να ακούγεται δευτερεύον σε σχέση με τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι συνάνθρωποί μας σήμερα σε επίπεδο καθημερινής επιβίωσης αλλά δεν είναι καθόλου έτσι όταν υπάρχουν περιοχές άρρηκτα δεμένες με τον φυσικό πλούτο που τους περιβάλλει και που χρόνια τώρα οι επιστήμονες το κατατάσσουν ως έναν σημαντικό και ισχυρό μοχλό ανάπτυξης σε συνδυασμό μάλιστα με την εγχώρια αγροτική παραγωγή που αντιμετωπίζει αντίστοιχη οπισθοδρόμηση και παρακμή.

Ας επανέλθουμε όμως στο παράδειγμα της περιοχής των Σκουριών Χαλκιδικής και ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ο αντίλογος που αναφέρεται για την υπεράσπιση του συγκεκριμένου έργου παρά τις βαριές επεμβάσεις στο περιβάλλον έχει να κάνει αφενός με την Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) που εγκρίνει το σύνολο των μεταλλευτικών έργων της ευρύτερης περιοχής και αφετέρου με τα οφέλη που θα προκύψουν από την επένδυση αυτή σε κοινωνικο-οικονομικό επίπεδο τόσο τοπικά όσο και γενικότερα για την Ελλάδα. Σχετικά με την πολυσέλιδη ΜΠΕ συμπερασματικά κρίνονται οι επιπτώσεις των έργων σε γενικές γραμμές ως «μετρίως σημαντικές, παροδικές και μερικώς ή ολικώς αναστρέψιμες» σε συνδυασμό με τα έργα αποκατάστασης, ενώ για τις σοβαρότερες, μη αναστρέψιμες επιπτώσεις αναφέρει ότι περιορίζονται τοπικά σε μικρή κλιμακα που

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ ΣΤΗΝ ΗΜΕΡΙΔΑ «ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ» Ως άνθρωπος και ως Έλληνας αισθάνομαι ντροπή που αναγκάζομαι να συζητώ γι’ αυτές τις κτηνωδίες και μάλιστα από θέση αμυνόμενου

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ ΣΤΗΝ ΗΜΕΡΙΔΑ «ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ»
ΤΗΝ ΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΕ Ο ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΦΥΛΑΚΙΣΘΕΝΤΩΝ ΚΑΙ ΕΞΟΡΙΣΘΕΝΤΩΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΩΝ 1967-1974 (ΣΦΕΑ) ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗΣ 68 ΧΡΟΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΝΤΡΙΒΗ ΤΟΥ ΝΑΖΙΣΜΟΥ ΣΤΙΣ 9 ΜΑΪΟΥ 1945.
Με αφορμή την 68η επέτειο συντριβής του ναζισμού, τα μέλη του Συνδέσμου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967-1974 διοργάνωσαν εκδήλωση-συζήτηση με θέμα "Κρίση και δημοκρατική νομιμότητα"

Ο ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΌΣ  του Μίκη Θεοδωράκη : 

Ο Ναζισμός υπήρξε το απόλυτο Κακό μέσα σε όλη τη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας. Και είναι ντροπή να τον θεωρεί κανείς ως ένα πολιτικό-ιδεολογικό κίνημα, ενώ στην ουσία υπήρξε η πιο αποτρόπαιη μορφή εγκληματικής δράσης, δεδομένου ότι εκπαίδευσε και καθοδήγησε εκατομμύρια σαδιστών βασανιστών, των οποίων οι πράξεις αποτελούν αιώνια ντροπή για το ανθρώπινο γένος.

Ως άνθρωπος και ως Έλληνας αισθάνομαι ντροπή που αναγκάζομαι να συζητώ γι’ αυτές τις κτηνωδίες και μάλιστα από θέση αμυνόμενου, για να μην πω απολογούμενου. Γιατί ειλικρινά δεν μπορούσα ποτέ να διανοηθώ ότι ειδικά στην πατρίδα μας στην οποία είναι ακόμα ζωντανές στη μνήμη μας οι οιμωγές των θυμάτων του Ναζισμού, το αίμα είναι ακόμα νωπό και οι πληγές ανοιχτές, θα ερχόταν η μέρα που θα υπήρχαν ανάμεσά μας οπαδοί των σφαγέων των λαών και ανάμεσά τους και του μάρτυρα ελληνικού λαού.

Κατηγορώ ευθέως τους Έλληνες νομοθέτες και τους Έλληνες πολιτικούς για έλλειψη σεβασμού απέναντι στα θύματα αλλά και στους αγωνιστές κατά του Ναζισμού που με τις θυσίες τους

«Δεν με γνωρίζεις; Ο Μίκης είμαι…» ΠΟΙΟΣ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ ... ΑΠΟ 10 ΜΑΙΟΥ ΣΤΟ Θέατρο BADMINTON ( VIDEO - πληροφορίες )

«Δεν με γνωρίζεις; Ο Μίκης είμαι…»

Ηθοποιοί και τραγουδιστές, στη σκηνή του Μπάντμιντον, ξετυλίγουν το νήμα της πολυτάραχης ζωής του Μ. Θεοδωράκη
Της Γιωτας Συκκα

«Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα / Χωρίς να γνωρίζω κανέναν / Κι ούτε κανένας / Με γνώριζε». Οι ταιριαστές φωνές ακούγονταν έξω από το Μπάντμιντον, ξαφνιάζοντας τους οδηγούς των πούλμαν που είχαν σταθμεύσει απ’ έξω μεταφέροντας μαθητές στο γειτονικό πάρκο. Το καινούργιο κομμάτι του Κορεάτη Psy που στρίγκλιζε στο κινητό, πέρασε σε δεύτερη μοίρα. «Κάποια χορωδία θα είναι εκεί», λέει ένας οδηγός, «άκου!».

Μέσα οι ηθοποιοί της παράστασης «Ποιος τη ζωή μου…», που ετοιμάζεται για πρεμιέρα (10/5), τραγουδούσαν το «Δρόμοι παλιοί» του Μανώλη Αναγνωστάκη έχοντας μπροστά τους τον Μίκη Θεοδωράκη. Ανάμεσα στον

Απεβίωσε ο Λευτέρης Βογιατζής - ΑΝΤΙΟ ΔΑΣΚΑΛΕ

ΑΝΤΙΟ ΔΑΣΚΑΛΕ

Έφυγε σήμερα από τη ζωή ο σκηνοθέτης Λευτέρης Βογιατζής. Νοσηλευόταν σε νοσοκομείο της Αθήνας λόγω επιπλοκών στην κατάσταση της υγείας του, καθώς έπασχε από καρκίνο.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Ένας μεγάλος και πιστός υπηρέτης του θεάτρου και της τέχνης.

Γεννήθηκε στην Καλλιθέα στην Αθήνα το 1945.

Σπούδασε αγγλική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, και παρακολούθησε για δύο χρόνια το Ράινχαρτ Σεμινάρ στη Βιέννη ενώ τελείωσε τη Σχολή Κ. Μιχαηλίδη στην Αθήνα.

Στο θέατρο εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1973, στον ρόλο της Γιαγιάς, στον Κυριακάτικο Περίπατο, σε σκηνοθεσία Γ. Μιχαηλίδη.

Ακολούθησαν συνεργασίες με τον Σπύρο Ευαγγελάτο, και αργότερα με την Ελεύθερη Σκηνή, σε μια

ΔΥΌ ΚΑΤΑΛΥΤΙΚΆ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ - ( 2 ) ΠΑΛΛΑΪΚΟ ΜΕΤΩΠΟ - ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΚΚΕ

ΠΑΛΛΑΪΚΟ ΜΕΤΩΠΟ - ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΚΚΕ
Μίκης Θεοδωράκης

Το προοδευτικό μαζικό μας Κίνημα ελέγχεται ιδεολογικά και πολιτικά από τα δύο κόμματα της ιστορικής Αριστεράς, ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ. Που το καθένα για δικούς του λόγους, επειδή έχουν παραιτηθεί από την προοπτική της ριζοσπαστικής-επαναστατικής αλλαγής με στόχο την Παλλαϊκή Εξουσία στα πλαίσια της κατάκτησης της Εθνικής Ανεξαρτησίας, χτυπούν μετωπικά (όπως έγινε με την Σπίθα) κάθε ιδέα-κίνηση-οργάνωση που θα προσπαθήσει με τα συνθήματα αυτά να δημιουργήσει ένα Μέτωπο Παλλαϊκής Εξουσίας συμπαρασύροντας τις απονευρωμένες μάζες τόσο στους χώρους που ελέγχουν όσο και στον ευρύτερο κοινωνικό χώρο που εξ ίσου πλήττονται από τους ίδιους εχθρούς, είναι θύματα της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής και έξω από μερικές διαφορές αποβλέπουν σε κοινές λύσεις τόσο κοινωνικές όσο και εθνικές.

Στο σημείο της πάλης για το Έθνος υπάρχει μια άτυπη σύμπλευση ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο κόμματα με την εκδήλωση ενός καθαρού εθνομηδενισμού από τον ΣΥΡΙΖΑ και από την υποταγή του εθνικού στο ταξικό, που είναι εξ άλλου το κύριο και μοναδικό ιδεολογικό εύρημα των ηγετών του ΚΚΕ τα τελευταία χρόνια.

Έτσι σε σχέση με τον στόχο «Παλλαϊκό Πανεθνικό Μέτωπο», Κινήματα όπως το ΚΑΠ έχουν να

ΔΥΌ ΚΑΤΑΛΥΤΙΚΆ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ - (1 ) Ο ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Ο ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ
Μίκης Θεοδωράκης

Την επανάσταση δεν την διαπραγματεύεσαι. Την κάνεις! Το ίδιο και την Αντίσταση. Από τη στιγμή που η Αντίσταση κατά του Μνημονίου έγινε αντικείμενο διαπραγμάτευσης, δεν είναι πια Αντίσταση αλλά παγίδευση στην λογική του Μνημονίου συμπαρασύροντας και εκμηδενίζοντας το Μέτωπο των χθεσινών αντιμνημονιακών δυνάμεων. Έτσι οι δυνάμεις αυτές από μοχλός πίεσης μετατρέπονται σε ποσοστό εκλογικής επιρροής των παρατάξεων που στηρίχθηκαν στην αντιμνημονιακή φόρτιση ορισμένων τμημάτων του λαού (ΣΥΡΙΖΑ και Ανεξάρτητοι Έλληνες), για να τα εκφυλίσουν σε εκλογικούς οπαδούς-υποστηρικτές βουλευτικών εδρών παγιδευμένων στο υπάρχον Σύστημα Εξουσίας που τις χρησιμοποιεί σαν βιτρίνα δημοκρατίας και άλλοθι στην αδιατάρακτη κατά τα άλλα και συνεχώς αυξανόμενη καταστρεπτική της πολιτική.

Πράγματι περιμένουμε να ακούσουμε σε ποια περίπτωση τα δύο «αντιμνημονιακά» κόμματα εμπόδισαν την τρικομματική κυβέρνηση-εντολοδόχο της Τρόικα να αλλοιώσει την πολιτική της και σε ποια περίπτωση κατάφεραν να αντιστρέψουν το κλίμα έστω και για ένα φιλολαϊκό μέτρο, ακόμα